De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

II. Wat de Sterrekens doen.

‘Sterrekens, zoo vriendelijk,

Sterrekens, zoo zacht,

Blijft ge daar staan fluisteren?

Heel den langen nacht?’

‘Sterrekens, ach zegt mij;

Blijft ge daar zoo staan?’

‘Moet ge niet gaan slapen?’

‘Niet naar bed toe gaan?’

‘Morgen kindlief, rusten

We uit van al 't gepraat,

Nu blijven we staan fluisteren

Tot de zon op gaat.’

‘We letten op de menschen

En op de kinderkens zoet

Wat men 's nachts op aarde

Tot 's morgens alzoo doet.’

‘En gaat de zonne op weer

‘Dan rusten we overdag;

‘Tot het lieve maantje

‘Heerscht met haar zilveren lach.

‘Zoo gaat 't jaren door maar,

‘Eeuwen achtereen

‘Dat we staan te fluisteren

‘En kijken naar benêen.

‘Velen zagen we komen,

‘Velen zagen we gaan,

‘Velen heerschen en vallen

‘Op 's menschen levensbaan

‘Immer zal 't zoo blijven

‘Dat we waken over nacht

‘Dat we steeds aanschouwen

‘De maan in al haar pracht.

SOPHIE.