De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

Varia.

De werkelijkheid van Hilda van Suijlenburg. Zoo ziet men hoe het dikwijls gaat zelfs met die vrouwen, die slagen!

Een droevige waarschuwing aan hen, die meenen dat roem enz. der vrouw geluk brengt:

Sybil Sanderson.

Nog een ander geding uit de artistenwereld werd gisteren door de rechtbank behandeld: namelijk de verdeeling der erfenis van Sybil Sanderson.

Toen de Zuid-Amerikaansche voor het eerst als zeventienjarige in de Opéra-Comique, te Parijs, optrad, was haar succes een triomf. De feeën schenen zich vereenigd te hebben, om haar alle gaven te schenken, die een jong meisje tot koningin kunnen verheffen.

Beeldschoon van gelaat en vormen; een allerliefst schrander karakter; een prachtige, roerend welluidende stem, van zoo'n omvang, dat Massenet de partij van Manon, de opera, die voor Sybil geschreven is, tot een ongekende hoogte kon opdrijven, om de zangeres de gelegenheid te geven, ten volle met haar gaven te schitteren. Geen zangeres heeft tot nu toe de partij van Manon kunnen zingen, zooals Massenet deze oorspronkelijk geschreven had, en zooals Sybil Sanderson deze gecreëerd heeft.

Vóór het optreden had de jeugdige diva de gewoonte iets te gebruiken, om zich moed te

[p. 348]

geven. Langzamerhand raakte zij aan den drank, welke moeite haar echtgenoot zich gaf, om haar hiervan terug te houden. Zonder alcohol was zij ten laatste niet in staat het tooneel te betreden, doch eenmaal voor het voetlicht was zij onweerstaanbaar meesleepend, en zich volkomen meester. Zij stierf aan delirium tremens, op den leeftijd van ongeveer 38 jaar.

De schulden, welke zij achterliet, bedroegen 500.000 francs. Haar byoux lieten een actief van slechts 40.000 francs.

Als hongerige hyena's zwerven de schuldeischers rond om de herinnering der brillante zangeres, wie het volmaakte geluk scheen beschoren te zijn, en die het zoo weinig deelachtig werd.

(‘Telegraaf’)