dit - zeer dikwijls grove beleedigingen en hatelijkheden aan het adres van de meer moderne christenen, die hij als zeer laag gevallenen beschouwt.
't Is eigenaardig om dergelijke uitlatingen te lezen aan het adres van de Unitariërs!
Natuurlijk wordt er door menig bekwaam en vroom Unitariër op gereageerd op zeer kalme en de hier zeer gebruikelijke wijze in de couranten!
Dwazer uitlatingen als Torrey heeft, kan het wel niet, en eigenlijk de moeite van antwoorden niet waard.
Wat beter doet te hooren is, dat Mrs. Humphrey Ward, de zoo bekende werkster op sociaal gebied, en de gevierde schrijfster - en een beslist voorstandster van het Unitarisch geloof - op haar ‘at home's’ mannen als prof. Carpenter uitnoodigt om voor een uitgezocht publiek in een serie van voordrachten de nieuwere bijbelbeschouwingen aan geletterde en artistieke belangstellende leeken vóór te leggen.
Waar andere gevierde Londenaars een beroemd solist uitnoodigen om eenige nummers ten beste te geven - dáár vraagt deze vrouw een theologisch professor, om zijn standpunt nader te verklaren!
Zulke kringen zullen wijder en wijder worden, en waar de godsdienst zoo openlijk wordt beleden - daar zal zij grooten invloed krijgen.
Wie weet, hoevelen ook dit voorbeeld van Mrs. H. Ward zullen volgen? Zij is op veler terrein een pionierster.
Hoe de Unitariërs hier nog in de minderheid zijn! Ze hebben nog slechts een 22 kerken in Londen zelf, dat is voor die enorme stad weinig. Maar gaandeweg winnen ze terrein en worden door anders-denkenden reeds geheel anders beschouwd, dan een 20 jaar geleden, toen een winkelier maar Unitariër behoefde te wezen, om zijn klanten te verliezen.
Nu wordt door de breed ontwikkelden wel meer algemeen begrepen: ‘dat niet iedere ziel dezelfde indrukken kan opnemen - en verwerken.’
Heden verschijnt Mrs. Humphrey Ward's nieuwste roman: ‘The marriage of William Ashe.’
Bij al het werken en besturen van haar settlement op Stavistockplace weet ze nog heel wat tijd te vinden voor geestesarbeid. Een merkwaardige vrouw, voorzeker!
Miss Agnes Repplier, een Amerikaansche schrijfster, heeft een allerinteressantst boek uitgegeven, met essays.
Zij schreef in 1888 ‘Books and Men’, in 1901 ‘The Fireside Sphinx.’
In haar laatsten bundel komt o.a. een hoofdstuk voor getiteld: ‘The luxury of Conversation.’
Hierin vertelt ze hoe Macaulay het gezelschap meestal verveelde met z'n gemis aan conversatie.
Deze groote geest wist te veel, en kon niet laten bij iedere mogelijke en onmogelijke gelegenheid zijn hoeveelheid vergaarde schatten uit te stallen. Hij scheen van geen ophouden te weten, zoodat o.a. Charles Greville eens schreef: Macaulay's astonishing knowledge is every moment exhibited, but he is not agreeable. He has none of the graces of conversation, none of the exquisite tact and refinement which are the result of a felicitous intuition, or of a long acquantance with good society... His information is more than society requires.
Miss Repplier vertelt verder van die merkwaardige soirée bij Lady Holland, toen deze in een weerspannige stemming het er op toelegde om Macaulay eens op zijn plaats te zetten.
Bij toeval bracht een der gasten het gesprek op Sir Thomas Munro en Lady Holland gaf kortweg te kennen dat ze ‘dien heer’ niet kende! Waarop Macaulay alles wat deze ooit had gedacht, gezegd, geschreven ten beste gaf - en Lady Holland plotseling dien woordenstroom afbrak door uit te roepen: Genoeg, ik wil niets meer over Thomas Munro hooren!
Of Macaulay ontstelde? Geenszins, hij begon met evenveel vuur een preek van den kerkvader Chrysoston weer te geven - totdat Lady Holland, gekweld en gepijnigd, zich brusk tot den redenaar wendde: Zeg mij wie heeft de pop uitgedacht? Wanneer wordt een pop in de historie vermeld?
Of Macaulay moest zwijgen?
Geenszins. Hij was even goed thuis in de poppen-historie als in de kerkvaders, en haalde zelfs Persius aan: Veneri donatae a virgine puppae -
Totdat eindelijk hem de gelegenheid werd ontnomen door te redeneeren.
Waarlijk: That was more information than society required.
Eens bezocht Greville den Marquis of Lansdowne at Bowood, en trof daar Macaulay.
It was wonderful how quite the house see-
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd