De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

[p. 764]

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I. Amst. Archief 18 Mei 1905.

Hooggeachte Redactrice,

In de ‘Litteratuur Kroniek’ van het Archievenblad 3e afl. van dezen jaargang zie ik tot mijn verbazing dat mijn ex-collega de heer Servaas van Rooyen in uw blad heeft geschreven.... ‘in Amsterdam werkt een vrouw als volontair (op het archief). Mag ik zoo vrij zijn tegen deze onjuiste mededeeling alsnog te protesteeren.

Gedurende mijn ongeveer 12 jarig beheer van het A's gemeente archief heeft nimmer een vrouw aldaar als volontair gewerkt. In 1897 ongeveer heeft gedurende eenige weken zich een juffrouw onledig gehouden met een inventaris te maken van onze penningverzameling.

Doch dit was een geheel huishoudelijke aangelegenheid, geheel intra muros - zonder dat er sprake was van een volontairschap in officieelen zin, bij Burg. en Weth. bekend en door ZEA goedgekeurd.

Amsterdam mag dus niet gerekend worden onder wat de heer S.v.R. als illustre voorbeelden voorstelt.

Ik wil echter hiermee niet beweren, dat ik in elk geval een vrouwelijken volontair zou tegen houden. Ik ben van meening, dat er geen enkele reden zou zijn om een vrouw als zoodanig van archief bezigheid uit te sluiten, zoo min als van eenige andere betrekking. -

Doch dit neemt niet weg dat ik de persoon in casu hetzij man of vrouw zou aanzien en onderzoeken, zooveel ik kon, in hoeverre de antecedenten van de persoon zijn aanbod om volontair te werken, aannemelijk maken. En dan is het best mogelijk, dat zich een geval zou kunnen voordoen waarin die antecedenten daarom ongunstig zijn omdat ze een vrouw betreffen.

Overigens mag niet worden vergeten dat èn de jonge man èn de jonge vrouw vaak niet van de minste ernstige overweging blijk geven bij de keuze van het beroep. En vooral bij de vrouw loopt dit ernstig overwegen te meer gevaar door dat zij, geheel bevangen door de aantrekkelijkheid van het modieuse, het beginsel van het feminisme à tout prix wil toepassen om zich maatschappelijk zelfstandig te maken. Vindt u ook niet?

Vergeef mij deze uitweiding en geloof mij Hoogachtend,

Uw dw.

W.R. VEDER.

Gem. archiv.

Antwoord van S.v.R.

Ik zou zoo zeggen, dat de sop de kool niet waard is. Vergissingen zijn menschelijk, en ik heb dan zeker mis verstaan uit den mond eener jonge dame, welke ik slechts met het initiaal E wil aanduiden, dat zij op het Gemeente-Archief der stad Amsterdam werkzaam was. Zij deed in 't vorige jaar eenige nasporingen op het Haagsch Gemeente-archief, en zoo ter loops ving ik dat uit het inleidende gesprek op, doch schijn dan niet goed gehoord of begrepen te hebben.

22/5 1905. A.J. SERVAAS VAN ROOYEN.

II.

Aan Typo.

Ge vondt het onlangs jammer, dat ik reageerde op een onbeduidend stukje als dat van X; nu doet gij hetzelfde en neemt u de moeite haar hetzelfde te antwoorden als ik deed, n.l. dat ze leutert over vriendschap tusschen beide geslachten en ten slotte nog eigenlijk niets heeft gezegd.

X. antwoordde mij, dat zij ervan overtuigd was, zich zoo duidelijk mogelijk te hebben uitgedrukt en dat al haar streepjes, stippeltjes, accents-graves, cursiveeringen en aanhalingsteekens alleen dienden om de zaak nòg duidelijker te maken. Het is wel jammer, beste Typo, dat wij beiden zulke stompzinnige wezens zijn, dat we niettegenstaande die leesteekens, nog de meening van X niet konden vatten.

'k Ben echter blij uitgewerkt te hebben, dat X na dat eerste stukje de leesteekens wat heeft afgeschaft en daardoor aan duidelijkheid heeft gewonnen. Maar de kool is de sop niet waard, het is beter te zwijgen dan plaatsruimte te vragen voor zoo'n onbeteekenend geschrijf; de Holl. Lelie is te goed voor dergelijke onbeduidendheden.

A.B. - K. te B.