De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Paschen.

Ik zat verslagen op mijn weg terneder:

't Was duister, tot in 't ver verschiet;

Ik had geworsteld en gestreden,

Maar d' overwinning zag ik niet.

Doch Paschen trad mij blij en jub'lend tegen

En sprak van hoop, geduld en kracht;

Van moedig strijden, blij verwinnen,

Na donk'ren, langen lijdensnacht.

En 'k streed weer voort met sterk vertrouwen,

Tot in het diepst der ziel verblijd:

Ik voelde weer, dat aan het goede

Eens d' overwinning wordt bereid!

P.K.