De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Kunst en Wetenschap.

Illustraties van ‘Jugend’.

De kunsthandel van Hugo Helbing te München kondigt eene eigenaardige veiling aan tegen Juni, namelijk de oorspronkelijke teekeningen van het bekende Münchener tijdschrift Jugend.

Alleen zullen worden verkocht de teekeningen en aquarellen van de jaargangen 1896-1905.

Het voorloopig bericht van deze auctie draagt een karakteristieke reproductie van een der platen van A. Jank. De catalogus zal, voornamelijk door zijn illustraties, zeer de aandacht trekken. We komen daarop terug.

Camille Corot.

L'Art van Januari 1905 brengt behalve eenige mededeelingen over Paul Renouard een hoofdopstel van Emile Michel over Corot; Corot zonder meer. De voornaam Camille is niet noodig om te weten wie men bedoelt.

Behalve een fraaie ets van Etienne Gabr. Bocourt den grooten meester voorstellende, zoo intiem mogelijk, met een kort pijpje in den mond, vindt men zijn portret naar de teekening van A. Gilbert, en reproducties van eenige zijner werken, waaronder superieur is de ets: le bouquet d' arbres, door Gustave Greux naar de schilderij van dien naam.

De studie van E. Michel is een vervolgstuk, zoodat we daarvan beter doen voorloopig niets te zeggen.

Van den overigen inhoud van deze Januari (Februari) aflevering van l'Art kunnen we niets dan goeds zeggen.

Behalve enkele boekbeoordelingen, en de gewone rubrieken: Nécrologie, Bibliographie en Courrier de l'Art, vindt men er facsimilé's in van den schilder Carteaux, hofschilder en officier bij de Parijsche cavalerie uit het laatst der 18^e eeuw; zet Henry Jouin zijn studie voort over Jean Goujon; spreekt Ambroise Milet over ‘Ivoren’, en wijdt Gerspach eenige bladzijden aan het frescoschilderen, terwijl F. Lhomme sluit met een zinrijk Epigram.

Verder is de tekst versierd met tal van illustraties: teekeningen van Jean Goujon; Diepper statuetten, en de buste van Louis XIV.

[p. 642]

De Revue Bénédictine.

Eerbiedwaardig, meer door haar inhoud dan door haar ouderdom is de Revue Bénédictine, welke dit jaar haar 22e levensjaar is ingetreden.

Uit het kleine werd het groote geboren. De Revue is begonnen als Messager des Fidèles. De heilige Benedictus als patroon van de monniken-orde, naar hem genoemd en aan hem gewijd, zou de trat d'union worden tusschen de kerk en hare geloovigen en tusschen de volgers zijner orde en hunne vrienden. De didactische strekking van den ‘Messager’ werd door deze dubbele eigenschap al spoedig omgezet in een meer wetenschappelijke wijding, en zoo verdween de Messager om voor de Revue plaats te maken. De wetenschap werd voortaan ten hoogste sport gevoerd, en het Roomsch-Katholisisme dienende werd ook plaats gegeven in de Revue aan alles wat met den Christelijken godsdienst in verband stond.

De vijfde eeuw deed den patroon der orde beroemd zijn; zijn volgers, - de Benedictijner-monniken, - hebben het onder zijn naam gestichte tijdschrift een stempel gegeven, welke de geleerdheid dier eeuwen zal tarten.

Het spreekt van zelf dat men het tijdschrift van het standpunt der Roomsch-Catholieken moet beoordeelen, maar te ontkennen valt niet, dat ieder opstel in de Revue den toets kan weerstaan van degelijke wetenschap. Bronnenstudie, bewijsgronden, en het scherp gedocumenteerde vormen de basis, waarop de Benedictijner geleerden bouwen, en hun tempels der wetenschap optrekken.

Paul Renouard.

15 April aanstaande zal eene tentoonstelling te Brussel geopend worden van ‘l'Oeuvre’ van Paul Renouard, den Parijschen schilder, aan wien de eer toekomt, den handschoen opgenomen te hebben voor Bizet, den geestigen Componist van de ‘Carmen’.

Paul Renouard heeft geheel die opera geillustreerd, na de première in 1875 te hebben bijgewoond.

Toen hij zijn schetsboek met al de Carmentypen aan den Componist liet zien, zei deze tot hem: ‘ik heb ook een schetsboek,’ en hij kwam daarop aandragen met een carnet vol aanteekeningen in muziekuoten. Hij zette zich voor de piano, en speelde allerlei Spaansche liedjes en melodieën. Ziedaar, sprak hij, mijn schetsboek; hieruit ontstond de ‘Carmen’.

Paul Renouard van wien onlangs in den Haag eene kleine tentoonstelling werd gegeven in ‘Maison Artz’ heeft eenige nieuwe schilderijen voor Brussel bestemd. Zijn werk wordt in den laatsten tijd op hoogen prijs gesteld. We komen op hem terug.

De Zutphensche oudheidkamer.

De Catalogus van voorwerpen, aanwezig in het oud-archief der Gemeente Zutphen, opgemaakt door den archiefbeambte J. Gimberg, geeft een goed overzicht van wat zich in die verzameling bevindt, betreffende kunst en geschiedenis.

De collectie is niet groot; zij bevat slechts ruim 400 nommers; maar is toch groot genoeg om een goed beeld te geven van Zutphen's geschiedenis en oudheidkunde.

We vinden er in de topographie der stad, het huiselijk leven harer bewoners, zaken betreffende de regeering, tal van nommers over Rechts- Krijgs- Kerk- en Armwezen; we worden er door ingelicht omtrent handel, nijverheid, onderwijs en schoone kunsten, om eindelijk een overzicht te krijgen van de geschiedenis der stad.

Als zeer ongemeen moet vermeld worden No. 1 van den Catalogus, zijnde een album met omgeveer 30 teekeningen, op en om Zutphen, vervaardigd in 1828 door Hendrik Spies, die in zijn leven teekenmeester in die stad was, waar hij in 1841 overleed.

Deze daad van piëteit tegenover zijne geboortestad (1775) is haar topographie ten goede gekomen.

Het doorbladeren van den goed beschreven Catalogus is een vruchtbaar werk, en loont dit schijnbaar dorre werk. Al lezende krijgt men een overzicht van het wel en wee der voornaamste stad van het graafschap.

A.J. SERVAAS VAN ROOYEN.

Oud-Gemeente-archivaris.

Den Haag.