De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Kunst en Wetenschap.

Het geslacht Boissevain.

Door de familie Boissevain is haar geslachtslijst uitgegeven. De Heer D.G. van Epen verleende er zijne medewerking aan. Overigens bevat de lijst niets wat betreft biographie, waardoor haar waarde zou vergroot zijn. Het is een nomenclatuur, waarbij data zijn gevoegd, zonder meer.

De filiatie loopt tot 1660. In dat jaar werd te Bergerac geboren Lucas Bouissavy, die te Amsterdam in 1705 overleed. Van diens levensomstandigheden wordt niets vermeld.

Van dezen Lucas komen we in eens op zijn kleinzoon Gidéon Jérémie Boissevain, - inmiddels heeft de naamswijziging plaats gehad, - en van dezen Gidéon, die boekhouder was, en in in 1767 poorter der stad Amsterdam werd, stammen al de huidige Boissevains af.

Het wapen der familie is in kleuren bijgevoegd.

Hollandsche Kunst bij ‘Helbing.’

Hugo Helbing te München heeft een prijscatalogus uitgegeven van in zijn kunst-antiquariaat nieuw verworven gravures, etsen, houtsneêprenten en lithographieën.

De Hollandsche kunst maakt onder de ruim 500 nommers een goed figuur. Lukas van Leyden en Rembrandt komen er in voor met tal van nommers, evenals Teniers door vele reproducties zijner schilderijen.

We treffen ook nog de namen aan van Chodowiecki, Cranach, e.a. buitenlanders, terwijl een serie uitstekende portretten, o.m. één van Prins Maurits door van de Passe, zeer de aandacht trekt.

Van Jac. de Gheyn vindt men zijn officieren en soldaten, en het Rijk van Neptunus; van H. Goltzius de reeksen: de Passie, en de Muzen.

La 1000^me ‘Carmen.’

Onder dezen titel wijdt ‘Musica’, - het tijdschrift der firma Pierre Lafitte te Parijs, - bijna het geheele Februari-nommer aan deze beroemde opera.

Vooraan, hors texte, prijkt het portret van Georges Bizet naar Giacommetti, en dan volgen tusschen den tekst een portret van hem naar een photographie van 1874, en eene reproductie zijner buste van Paul Dubois. Zijn zoon, de bekende letterkundige,

[p. 605]

Jacques Bizet is ook afgebeeld, eveneens als de librettoschrijvers Henri Meilhac en Ludovi Halévy, Roysec Merimée, wiens novelle zij volgden.

Het grafmonument van den grooten componist, met den krans ter herinnering aan de duizendste opvoering der Carmen, daaraan vastgehecht, prijkt te midden der beide handschriftcomposities van de romance: ‘Si tu m'aimes, Carmen’, en van het air: ‘Toréador, en garde’.

Verder worden weergegeven afbeeldingen van décors der 4 actes, zooals ze in 1875 gebruikt werden. Daartusschen figureert het allerliefste portret van Bizet's weduwe, naar de schilderij van Elie Delaunay in 1878.

De vier volgende bladzijden geven de Carmen-creaties, en enkele der figuren welke om den titelrol gegroepeerd zijn. Escamillo naar Paul Renouard, Don José, Micaéli, en verder tal van Carmens, naar L. Doucet, en anderen.

In den tekst wordt erkend, dat aan Bizet veel viel goed te maken. Hij toch werd dertig jaar geleden ten eenenmale miskend. Jean Richepin deed dit volkomen uitkomen, in de verzen, welke M^me Bartet, na het einde der opera voordroeg, en het publiek zoo zeer émotionneerden, dat het geruimen tijd onder den indruk bleef.

Georges Proch schreef den belangrijken tekst voor de aflevering van Musica, op welks omslag een lachend portret van Emma Calvé.

A.J. SERVAAS VAN ROOYEN.

Oud-Gemeente-archivaris.

Den Haag.