Allerlei publieke grappen en locale aardigheden vormen de sauce.
Over die pantomimes wordt dezer dagen veel geschreven.
In Drury-Lane wordt: ‘The white cat’ opgevoerd - en nu kwam er al dadelijk na boxingday een zeer ongunstige critiek over de opvoering en over den inhoud in een der meest onafhankelijke bladen: ‘The Daily News’.
Deze pantomimes heeten te zijn voor kinderen, al is de monteering ook zoo sprookjesachtig, dat de ‘groote’ kinderen er even hard heen loopen.
Welnu er schijnen scènes en grappen in voor te komen zeer ongepast en vulgair.
Een criticus waarschuwde de ouders er niet heen te gaan met hun kroost!
Ge begrijpt, wat een dergelijke waarschuwing beteekent! Aan de uitvoering, kleeding, monteering, scènerie, worden schatten besteed, die alleen door stampvolle zalen, week na week kunnen worden omgezet in winst!
De gealarmeerde directie heeft zeer wijs gedaan - en gecoupeerd hier - weggelaten daar - veranderd elders. -
Daarna, (naar ik hoorde) nadat de ergste ergernis dus was weggenomen, las men op een groot billet, dat ieder vrij kon critiseeren en zeggen, of werkelijk ‘the white Cat’ ongeschikt was voor kinderen! Slimme directie!
Maar gelukkig zijn veel ouders gewaarschuwd, en toonden hun dank aan den moedigen kindervriend, door hun kinderen thuis te laten.
Het is wel erg jammer, dat de féerique pantomimes ontsierd worden door vulgaire banaliteiten!
Of men anders ook gesteld is op de pantomimes.
Plaatsen worden soms maanden van te voren genomen, en dat terwijl de pantomime maanden op 't progamma blijft!
Hoeveel het Engelsche publiek toch van fraaie scenery houdt! Onlangs lazen we ‘the Tempest’ dat nu bijna 100 keer avond aan avond is opgevoerd.
We wisten, dat het spel en het stuk weggemoffeld werden onder de monteering, en dat ergert.
Toen we dan ook den wijzen Prospero zagen spreken en handelen, vertolkte hij voor onze oogen volstrekt niet wat we wisten in hem te moeten zien - maar de opvoering was zoo illusievol, de zeenimfen en luchtgeesten, de cupidootjes en lentefantasiën zoo volmaakt in een fairy-land thuis behoorend, dat ge desniettegenstaande zeer bekoord werdt.
Alleen waarom ‘The Tempest’ voor dat fantasiespel misbruikt!
Onlangs hoorde ik een goed Shakespeare-kenner zoo geestig de vertolkingen van Shakespeare door Mr. Tree teekenen:
Mr. Tree denkt, dat op het moment dat Shakespeare gaat sluimeren, het oogenblik is gekomen voor Mr. Tree: ‘to be wide awake.’ Kan het typischer gecritiseerd!
De actie, zoo aangedikt door de schitterende scenery, verdringt de stille momenten, die het voornaamste zijn in vele van Shakespeare's meesterstukken.
Dat ‘to be or not to be’ van Hamlet, wordt dikwijls met een emphase uitgegalmd - terwijl het minder die woorden zijn - dan wat achter die woorden ligt, wat een blik moet doen slaan in den zieletoestand van den armen Hamlet.
Zoo legde onze bekwame Shakespeare-lecturer van The University Extension ons veel uit - waardoor een beter oóg en oor wordt gevormd voor die nationale meesterstukken.
Is het niet jammer, dat die lezingcursussen niet best vol gehouden kunnen worden? Ze betalen niet - het gehoor is te klein!
Nu heeft de Goldsmith Company een prachtig gebouw aan de London University cadeau gedaan.
De verschillende gilden waren hier zeer rijk, en velen hadden een eigen instelling, 't zij voor onderwijs, 't zij voor liefdadigheid.
Deze Gilde heeft haar gebouw nu ten gebruike gegeven aan de London University. Het is zeer gelegen in New Cross, vlak in onze buurt, en een kruispunt van verkeer. Men verwacht nu, dat zeer veel cursussen den volgenden winter daar zullen worden gehouden voor lage entrées, feitelijk, het Universitair onderwijs in zijn geheel voor weinig gefortuneerden zal openstaan - en dat dan die verspreide lectures zullen ophouden. Wat er precies van gebeuren zal - is nog niet bekend, maar het is zeer zeker weer winst voor hen, die naar geestelijke spijs snakken.
Naar geestelijke spijs snakt ook het heel arme slumkind - meer nog naar spijze voor de verbeelding.
En zoo is er onlangs opgericht een vereeniging, die zich ten doel stelt: ‘Sprookjes te vertellen’ aan de allerarmste kinderen.
Kinderen uit de slums, die slechts leven in een omgeving van de vreeselijkste werkelijkheid. Alle mogelijke vereenigingen hebben zich vereenigd, om ze aan te wijzen, de kinderen, die op de allerlaagste trappen der maatschappij een ellendig leven leiden. En die stakkerts, die óok door andere vereenigingen wel eens een dag mee naar buiten worden genomen en gevoed worden - zullen ook eens luisteren naar de heerlijke dingen van het Wonderland.
Die oogjes zullen eens schitteren en die hartjes popelen. Vergeten zullen ze voor enkele zalige momenten armoede en hardheid...
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd