De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Varia.

I. Voor finantieel-onafhankelijke meisjes, die wezenlijk nuttig willen zijn.

Naar aanleiding van de wedstrijd-opstellen over dit onderwerp, die in dit Blad worden opgenomen, schrijft mij een lezeres uit Amsterdam het volgende, dat ik woordelijk overneem:

‘O was er voor mij ook eens zoo'n meisje, die lust gevoelde met mij Fransch en Engelsch te spreken, b.v. 1 dag per week. Ik ben door omstandigheden in betrekking, en is het mij niet mogelijk beste lessen te betalen, en heb ook een zeer gebonden leven; wanneer er nu eens een jonge dame was hier in Amsterdam, welke lust gevoelde eens een dagje bij mij door te brengen; ik ben bij een van de eerste families, en word geheel beschouwd als lid van 't gezin. Zoo ook zouden zij het uitstekend vinden als eens zoo'n meisje kwam; van een lieve, aardige behandeling zoo'n dag kunt u ze verzekeren. Er wordt zooveel, o zooveel gedaan voor de armen, zou er voor mij nu ook niet eens wat wezen?’

Die vraag, lieve finantieel-onafhankelijke, en wezenlijk-nuttige jonge-dames, breng ik U thans over.

- Mij dunkt in Amsterdam, in een zoo groote stad, is er zeker méér dan eene, die tijd en gelegenheid heeft aan dezen wensch te voldoen. - Hier is nu een gelegenheid om de gegeven wenken in de artikelen in praktijk te brengen. Sommige dier artikelen zijn ook geschreven door hen, die zelf op dergelijke wijze, in stilte, zonder lawaai, trachten nuttig te zijn. Wie zendt mij haar adres, opdat ik het kan opgeven aan mijn correspondente, ter nadere bespreking van de zaak. Iemand die niet in Amsterdam-zelf woont, maar bereid is een of twee-malen in de week over te komen voor de lessen, zal natuurlijk even goed welkom zijn.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

II. Voor een goed doel.

Gaarne vestig ik de aandacht op onderstaande mij-toegezonden circulaire. Al dikwijls is door mij in de Lelie gezegd, hoe m.i. het goed-doen aan kinderen het meest doeltreffend is van alle liefdadigheid. Door het bijtijds helpen, waar het kinderen geldt, kan men zooveel later kwaad voorkomen. - Ik hoop later zelve in de gelegenheid te zijn deze inrichting persoonlijk op te zoeken, zoodra ik te Amsterdam kom. In afwachting daarvan wil ik gaarne reeds nu met allen nadruk wijzen op het groote nut, dat kan uitgaan van een dergelijk tehuis.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Circulaire.

Amsterdam, November 1904.

M.M.

Wij vragen hulp voor de armsten onder arme kinderen!

Ruim anderhalf jaar geleden, 11 Maart 1903, heeft de eerst-ondergeteekende geopend een ‘Tehuis voor schoolgaande kinderen’ in de Nicolaas Beetsstraat No. 124. Zij vereenigt daar, buiten de schooluren, een 24-tal kinderen uit gezinnen, waar de moeder uit werken moet gaan, omdat

[p. 420]

de vader overleden is, haar verlaten heeft, of aan eene langdurige ziekte lijdt; of waar de moeder gestorven is, en de vader geen wakend oog op hen kan houden.

Er wordt dus gezorgd voor kinderen, die, zonder uwe en onze hulp, het grootste gevaar loopen, dat zij rondzwerven als straatschenners en opgroeien tot misdadigers!

Vóór de opneming der kinderen geschiedt nauwkeurig huisbezoek; - indien vader of moeder iets kunnen bijdragen, worden zij daartoe verplicht. In het ‘Tehuis’ zijn de kinderen als in een gezin vereenigd; met toewijding en liefde wordt hun lichamelijk en geestelijk welzijn behartigd.

Zóó opgevat en uitgevoerd verdient dit liefdewerk ieders steun!

Toen dan ook de eerst-ondergeteekende, om aan haar arbeid te geven duurzaamheid en breederen omvang, - er zijn ongeveer 20 Tehuizen noodig in onze stad - ons verzocht, met haar te vormen eene Vereeniging ‘Tehuizen voor schoolgaande kinderen’, hebben wij ons daartoe gaarne bereid verklaard. De Vereeniging werd opgericht 7 Mei 1904, koninklijk goedgekeurd 17 September 1904.

Thans richten wij tot U de bede: helpt met ons de armsten der arme kinderen, door uwe giften en bijdragen!

Iedere bijdrage, iedere gift is welkom, want veel geld is noodig!

Indien u dit wenscht, geeft ieder van ons nadere mondelinge toelichting. Het best wordt u ingelicht door een bezoek aan het ‘Tehuis’, Nicolaas-Beetsstraat No. 124; op elken werkdag ten 12 uur wordt ieder belangstellende aldaar gaarne ontvangen.

Het Bestuur der ‘Ver. Tehuizen voor schoolgaande kinderen’
Jonkvr. E. Boddaert, Voorzitster.
Prof. Mr. J.F. Houwing, Vice- Voorzitter.
Mr. J.G. Schölvinck, 1ste Secretaris.
Mevr. G.J. Grasé-Sax, 2de Secretaresse.
D.W.H. Patijn, 1ste Penningmeester.
Sarphatikade 13.
H.C. Muller Thuret,
2de Penningmeester.
Dr. J.F.L. Van Breemen.
Mevr. de Wed. Mr. S. Katz - Geesink.
Mevr. Lehman - von Hunteln.
Jonkvr. A. Baronesse van Lynden.
Mej. A.W.P. van Notten.
Mevr. van Spanje - van Wayenburg.
Klaas de Vries.
G. Waller.
K.G. Wiersma.

III. Dierenmishandeling.

Onlangs vestigde ik in de Lelie de aandacht op een Ingez: stukje, uit een Utrechtsch dagblad overgenomen, waarin de eigenaar van een door jagende heeren doodgeschoten kat te Zeist zich over die daad met recht beklaagt. Dat stukje trok de aandacht van een Lelielezer, die mij een bewijs toezendt, hoe dergelijke baldadigheden door de wet soms gestreng worden gestraft.

‘In den namiddag van 11 September jl. liepen drie jongens te Hilversum over een heide, in gezelschap van een herdershond. Plotseling liep er een roodgestreepte hat over den weg. De hond werd door een der jongens tegen de kat opgehitst, waarop de hond op de kat toevloog. De kat wist zich echter in een door prikkeldraad omrasterden boom te redden. Een jongen begon toen hevig aan den boom te schudden, de kat viel uit den boom, eerst op het prikkeldraad en toen op den grond, buiten de afrastering. Weer hitste hij den hond op, waarop de hond de kat opnieuw aanvloog. Toen de kat zich niet meer verroerde, gaf hij den hond een paar schoppen, nam de kat op en wierp ze in een boschje, - ze was dood. Ze behoorde toe aan Mevr: Van Anrooy - Gallé, die door ooggetuigen gewaarschuwd werd.

De bedrijver dezer heldendaad stond hedennamiddag voor de vierde Kamer der Rechtbank alhier terecht, wegens het opzettelijk dooden van een andermans dier, subsidiair mishandeling van een dier. Het was de 17-jarige slagersknecht Jan Arnoldus Nicolaas Rol te Hilversum.

Bekl. ontkende. Volgens hem was de kat op den hond aangevlogen. Hij heeft den boom niet heen en weer geschud, de kat is uit den boom gevallen, toen de hond tegen den boom aanvloog. Twee getuigen verklaarden het echter anders.

Het O.M., jhr. mr. Bosch van Oud-Amelisweerd, achtte het primair ten laste gelegde bewezen, en eischte 14 dagen gevangenisstraf tegen den beklaagde.

6 Dec. a.s. uitspraak.

(Alg. Handelsblad 29 November Ochtendblad).

Het vonnis was zwaarder dan de geëischte straf:

‘De 17-jarige slagersknecht Jan Arn. Nic. Rol uit Hilversum, die den 11n September l.l. een kat door een herdershond liet dooden, werd heden door de vierde Kamer der Rechtbank alhier veroordeeld tot één maand gevangenisstraf. De eisch was 14 dagen gevangenisstraf.

(Handelsblad.)

Dit is nu alles goed en wel. Maar wat helpt het den eigenaar of de eigenares van zoo'n vermoord of mishandeld beest? En wat voor troost is het te denken, dat die met een ‘ziel’ begiftigde slagersknecht in de gevangenis zit, als je ‘redelooze’ kat je met dat al op zoo'n gemeene manier is ontnomen!

Als ik van zulke heldendaden lees, voel ik altijd zoo recht hoeveel reden wij menschen toch hebben, om trotsch te zijn op onzen ‘zielenadel’, onze ‘goddelijke rede’, enz., enz.!

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.