De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I. Liefde en Vriendschap.

(Naar aanleiding van de beschouwingen over Liefde en Vriendschap.)

Twee Engelen daalden op aarde neer;

Ze waren door God gezonden.

De een was de Liefde en de ander

Had in Vriendschap 'n naam gevonden.

[p. 380]

 

De liefde is in een vuurrood gewaad,

 

Hartstochtelijk van zinnen.

 

De Vriendschap is van kalmer aard.

 

Wie zou men 't meest beminnen?

 

 

 

De Liefde met haar zinnelijk genot,

 

Maar ook met reinere plichten;

 

Als ze zegenend rondgaat hier op d' aard

 

Om 's menschen smart te verlichten.

 

 

 

Ik geloof, ze hebben beiden een taak

 

Op de aarde te verrichten.

 

De Liefde met haar tweeërlei aard.

 

En Vriendschap heeft ook haar plichten.

 

 

 

Ze zijn te zamen zeer nauw vereend,

 

Maar ook weer vaneen gescheiden.

 

De Vriendschap met haar zacht gelaat,

 

En de Liefde met haar lijden.

 

 

 

Ze vonden op aarde beiden een plaats.

 

Ze zijn als zusters verbonden.

 

Waar de Vriendschap gaat, is de Liefde ook,

 

Want zoo heeft God ze gezonden.

 

 

 

A.G. HERS.

II. Godsdienst - werkkring - plicht door Lotos.

Deze drie bovenstaande woorden staan in dezen Kuyperiaanschen tijd in nauw verband met elkaar. Helaas! de wezenlijk vromen zien hun godsdienst tegenwoordig te niet gaan, ze zien hem verbasteren, want wat is de leus van velen, die leven onder de regeering (ik moet het woord regeering hier wel gebruiken) van onzen minister van Binnenlandsche Zaken?

Je godsdienstig voordoen, je dien naam geven, naar de kerk hollen, dàt is de manier tegenwoordig om er te komen, om de anderen vooruit te loopen. Werkt zoo iets nu niet nadeelig op de maatschappij? Dat niet alleen, maar wordt de zedelijkheid daardoor niet te niet gedaan? Is het dan niet volkomen begrijpelijk, dat je gemoed daar tegen in opstand komt, vooral het gemoed, dat vecht voor waarheid, en waarheid alléén? Is het dan niet begrijpelijk, dat je een haat voelt opkomen tegen vrome menschen, omdat je tegenwoordig niet weet wat voor vleesch je in de kuip hebt, ofschoon het den heer Kuyper wel bekend is?

Werkelijk godsdienstigen timmeren niet aan den weg, werken geruischloos, doen goed geruischloos, leven naar hunne beginselen en dàn, dan dwingt dat eerbied af, want je weet, ze doen hun best om in alles hun plicht te doen, maar die anderen, die quasi-godsdienstigen, die opstuiven als zoogenaamd God's woord ijdellijk gebruikt wordt en wier moreel gehalte al op een heel laag standpunt staat, die anderen doen je bloed koken.

Kijk, wij hebben allen onze gebreken, de eene meer de andere minder, maar we doen ons best om zoo goed mogelijk te zijn, niet waar? Diegene dus, die veel op zijn kerfstok heeft, moet toch eerst probeeren een beter leven te leiden, vóórdat hij er toe overgaat om een ander te corrigeeren.

In den tegenwoordigen tijd is het zóóver gekomen, dat op kantoren zelfs aanmerking gemaakt wordt, als men God's naam ijdellijk gebruikt, hetgeen naar mijne bescheidene meening toch niets met het kantoor uit te staan heeft. Niet alleen vind ik, dat godsdienst niets met kantoorwerk te maken heeft, maar het wil er bij mij niet in, dat God, dien men toch noemt de ‘almacht’, de ‘alwetende’, en wien men alle goede hoedanigheden in de superioriteit toekent, zoo kleingeestig zou zijn om zich gepikeerd te gevoelen, dat zijn naam op iemands lippen komt. Daarbij is het toch, geloof ik, ook niet de bedoeling van zoo iemand, die wel eens, ‘o God’ uitroept om het begrip God, zooals de fijnen daaraan hechten, daaraan vast te knoopen. Je plicht doen, dat is wat ons te doen staat, doch ook hiervoor is geen maatstaf te vinden; het plichtsbegrip, dat hangt ook al van je opvoeding af.

Ik ken o.a. een jongmensch, die een goede betrekking liet varen, omdat zijn chef volgens hem te veel vloekte. Hij moest daarna door zijn moeder, die 't heelemaal niet breed had, onderhouden worden. Wat is nu meer je plicht: om je moeder op kosten te jagen of je betrekking te houden en dan doof worden voor het voor zijne ooren hinderlijke vloeken? Dat jonge mensch beweerde het eerste, dat was zijne opvatting. Wij komen dus tot de conclusie, dat, wat plicht is voor den een, dit daarom nog niet is voor den ander en daarom is 't het beste om iedereen op deze wereld vrij te laten daarin. Wie is zoo knap om te weten, welke weg de beste is???