De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Hoe kunnen financieel-onafhankelijke meisjes zich werkelijk nuttig maken?

(Deze wedstrijd-bijdragen worden alsnog geplaatst op verzoek van vele abonné's).

Het is ongetwijfeld moeilijk voor financieel-onafhankelijke meisjes een werkkring te vinden, waarbij ze niet de plaats innemen van één harer minder bedeelde zusters en zoodoende voor die anderen den strijd om 't bestaan verzwaren, en waarin ze toch nuttig en noodig zijn. Toch geloof ik, dat er in deze drukke wereld, ook zelfs voor rijke meisjes wel goede bezigheid is te vinden, zóó ze maar eens goed rondzien. Vooropgesteld zij natuurlijk, dat hun hulp niet thuis noodig is. De zucht naar nuttige bezigheid mag nooit de oorzaak zijn, dat men om vèrafliggende plichten de naastbijzijnde verwaarloost. Maar als men thuis niet noodig is, dan zijn er om ons heen, in onze familie, onder onze kennissen, menschen genoeg, die onze hulp best kunnen gebruiken, in allerlei verschillende omstandigheden.

Bij mij is tenminste al dikwijls de wensch opgekomen: ik wou, dat ik wat meer tijd had, wat zou ik dan die of die heerlijk kunnen helpen. Ten bewijze, dat dit niet maar een phrase is, geef ik een paar voorbeelden:

Een moedertje is ziek. Een vertrouwde meid bezorgt het huishouden, maar de kinderen, die nog niet op school gaan, zijn bijna den geheelen dag aan zichzelf overgelaten; en, hoewel ze zoo stil mogelijk zijn, maken ze toch meer leven dan goed voor moedertje is. -

Met die kinderen nu zou ik me willen bezighouden; met hen gaan wandelen, hen eens een daagje bij mij op visite laten komen, of thuis rustig met hen spelen, zoodat de kinderen hun moedertje niet zoo voortdurend zouden missen en de zieke rustig zou kunnen zijn.

Ik ken een dame, die bijna den geheelen dag alleen zit. Ze is weduwe en heeft een eenigen zoon, die student is en weinig gelegenheid heeft, zijne moeder gezelschap te

[p. 324]

houden. Zij heeft geen geldzorgen en ze is ook nog niet oud, maar van nature is ze zwaartillend, melancholiek en zenuwachtig, wat door het vele alleen zijn, vooral in lange avonden, hoe langer hoe erger wordt, zoodat ze nu zelfs ziek is, alleen door zenuw-overspanning. Haar zou ik willen gezelschap-houden, vooral 's avonds, haar opvroolijken en haar gedachten afleiden, zoodat ze de sombere muizenissen vergat. -

Ik ken...., maar het is reeds voldoende. Ik behoef ze niet allen te noemen, de zieken, die ik zou willen opzoeken en voorlezen, de eenzamen, die ik zou willen gezelschap-houden, de bedroefden, die ik zou willen troosten en afleiding geven. Ik nam slechts een paar voorbeelden uit mijn naaste omgeving, maar ik geloof, dat ieder wel zulke gevallen kan vinden. En juist rijke meisjes kunnen zooveel geluk om zich heen verspreiden, ze kunnen zooveel zieken en eenzamen verblijden met wat bloemen of een versnapering. Bloemen, een vriendelijk woord en een vroolijke lach brengen licht in het donkerste huis.

Ander werk is er nog voor haar, die gestudeerd hebben in muziek, teekenen, talen, boekhouden of wat dan ook. Zij kunnen haar kennis besteden ten nutte van anderen, n.l. door lessen of hulp bij de studie te geven aan meisjes, die geen lessen kunnen betalen. Ze moeten niet b.v. aan kennisjes, die het best betalen kunnen, les gaan geven, zoo maar voor de aardigheid, want hierdoor onthouden zij misschien lessen aan arme pianojuffrouwen of tobbende onderwijzers.

Ook is het niet de bedoeling, dat ze b.v. dienstmeisjes uit haar sfeer gaan rukken, door haar talen of pianospelen te leeren, maar meisjes van goede afkomst, die aanleg en ijver toonen en wien het aan de middelen ontbreekt (iets wat toch heel vaak voorkomt), diè moet men helpen. En dat is juist zoo geschikt voor rijke meisjes, omdat die tijd in overvloed hebben en niet op geld behoeven te zien, waar b.v. sprake is van het aanschaffen van boeken of dergelijke.

Ik geloof, dat er in deze richting nog veel bezigheid is te vinden, alleen, men moet de moeite nemen het op te zoeken. En al doet men dan geen werk, waar het nageslacht van zal spreken, en al is men niet ‘onmisbaar in de maatschappij,’ dan kan men toch in 't klein even nuttig zijn als anderen, die midden in 't leven arbeiden!

TRUDE.