Voor wie de herfst droef stemt....
Que peu de temps suffit pour changer toutes choses!....
Nature, au front serein, comme vous oubliez!
Et comme vous brisez dans vos métamorphoses,
Les fils mystérieux ou nos coeurs sont liés!
Ja, ons hart hing aan den zomer - aan die lange, lange dagen vol zonneschijn - zoo vurig verbeid - waarop we ontwaakten met een hoopvollen glimlach en van wie wij des avonds noode scheidden!
.... Verbroken is de zoete rozenband die ons hechtte aan zomerweelde en lust - verstomd de jubel-hymne van Natuur: droef zwijgend ligt zij, levensmoede - die eens vol bloeiend, krachtig leven was.
Ver van Haar is Zomer weggevlucht - verjaagd, verwonnen door woeste ruwe machten, - niets latend Haar van alle weelde dan de arme, gele blâren.... Verwelkt, verscheurd, vallen zij - om te vergaan op de aarde, wier heerlijke tooi zij eenmaal waren. Vol hartelooze ironie treft hen een koude straal der zonne - vergoudt ze even.... Schitterend, stralend in droefstemmenden glans.
.... Dan verschuilt zij zich - de wreede, trouwelooze - vol schaamte: haar heugt van menig warmer zoeter kus....
.... Nog armer, droever blijven ze over, de stervende bladeren, - een laatste weerlooze buit voor wind en regen....
O blijde, blijde zonnedagen, hoe troosteloos laat ge ons achter! - Snel, zóó snel zijt ge voorbijgegaan - nog hijgt ons hart van verlangen, naar uwen lust, uw zaligheid, - die wij derven moesten!....
Wie den vol-bloeienden schat uwer vreugde kenden - kunnen peilen de doffe donkerheid der smart van wie dat Eden zagen wijken. Van wie het leven werd tot last. Van wie den nieuwen dag begroeten met een ziel vol nachtverlangen - en den nacht verbeiden als een dooden-rust....
Herfstgedachten!
In dreigend-sombren weemoed komen zij - vol van droefheid en ingehouden tranen. Met onheilspellende kracht komen ze en willen neerdrukken, wat daar machtig opwast en dringt in onze ziele: de levensbloem, die wassen wil - die bloeien wil.... Ze zingen hun klagend sirenenlied vol melancholie en willen overstemmen wat moedig in al zijn zwakheid, in ons spreekt van plicht des levens.