De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Over het Corset.

Het is wel eens interessant de verschillende manieren van ademhaling na te gaan en te zien welke invloed het corset op de ademhaling heeft, want even goed als de afmeting van de borstholte bij elk ras verschilt, kunnen ook de ademhalingswerktuigen verschillen.

Men kan niet bepaald zeggen: de Indiërs door Mays bestudeerd halen op deze wijze adem, dus als ons volk dat niet op dezelfde manier doet, dan is dat het gevolg van het dragen van het corset, dat de ademhaling is komen belemmeren.

Om met volkomen kennis van zaken hier over te kunnen oordeelen, daarvoor zou men

[p. 134]

moeten kiezen: vrouwen van verschillend ras, land en verschillenden stand, daar twee groepen van vormen, waarvan de vrouwen van de eene groep nooit, van de andere altijd een corset gedragen hebben en vervolgens den uitslag vergelijken. Zulk een proefneming is zeer lastig om niet te zeggen onmogelijk.

Nu is mij echter een belangrijk werk in handen gekomen, dat handelt over de verschillende manier van ademhalen bij vrouwen van hetzelfde ras, maar van verschillende lichaams-gestalte, gezondheid en stand, die een corset gedragen, maar dat later uitgelaten hebben.

Door de lucht, die men achtereenvolgens in de longen in- en uitademt, ontstaat datgene, wat men noemt de levenskracht, de longwerking of beter nog de ademhaling. Deze is bij iedereen verschillend; zij hangt volgens Hutchinson voornamelijk af van de lichaamsbouw van het individu.

Het lichaams-gewicht geeft een minder juist begrip van den lichaamsbouw, evenmin als de omtrek van de borst iets te maken heeft met de ingeademde lucht.

De leeftijd brengt hierin weinig verandering te weeg.

Men heeft dus rekening te houden met den lichaamsbouw van den persoon om de longwerking te kunnen vaststellen.

Hutchinson heeft bevonden, dat de longwerking van een man van 1.50 M. gelijk is aan 2.035 cM³. en dat die verhoogd wordt met 25 cM³ per cM lichaamsbouw (Dr. M. Dupont).

Ik zal mij intusschen niet bezig houden met het opsommen van de tabellen, die Hutchinson over dit vraagstuk mededeelt, want het is hier niet te doen te weten te komen of de ademhaling van den persoon normaal is, als hun ademhalingsvermogen met hun gewicht en hun lichaamsbouw overeenkomt, maar alleen te bestudeeren de longwerking van verschillende personen onder invloed van het corset.

De vraag is nu:

1^o. Hoe is de longwerking en de borstholte van een vrouw, die al of niet een corset draagt?

2^o. Heeft het dragen van het corset dezelfde uitwerking bij verschillende vrouwen?

De eerste proefneming bestaat daarin, dat men het ademhalingsvermogen meet van een vrouw, die een corset draagt, dat haar lichaam los omsluit.

Vervolgens van een vrouw, die zich rijgt.

Ten laatste van een, die geen corset draagt.

Volgens den uitslag van deze drie proefnemingen kan men wiskunstig den invloed bepalen, dien het corset uitoefent op de ademhaling.

Men meet het ademhalingsvermogen door middel van een toestel, dat men spirometer noemt. Deze bestaan in verschillende soorten. Mijn collega en vriend dr. Maurice Dupont heeft er een vervaardigd, die tegelijkertijd eenvoudig en nauwkeurig is. Dit toestel, onderworpen aan het oordeel van de Académie de Médecine, is door den vervaardiger als volgt beschreven in een werk genaamd: Les traitements de la tuberculose par les inhalations d'acide carbonique.

Deze spirometer bestaat uit twee vaten A. en B. die elk voorzien zijn van twee buizen AT. TA. TB. TB. Zij hebben een gelijken inhoud van 5.000 cM³. De buis TB. blijft open en stelt het vat B. in verbinding met de buitenlucht. De buizen TB. en TA. zijn gesloten door kurken van caoutchouc, waardoorheen twee glazen buizen gevoerd zijn van 2 cm. diameter. Men laat die twee glazen buizen SS' neerdalen tot op een cM. afstand van den bodem van het vat, ze zijn van boven omgebogen en verbonden door een caoutchouc buis. Deze verbinding van de caoutchouc buis en de twee glazen buizen staat door middel van een zuigpijp met de twee vaten in verbinding. De buis AT. is door een caoutchouc stop gesloten, waardoor heen gaat een glazen buis O van 10 mM. diameter; hieraan is een caoutchouc slang bevestigd, waaraan voor de kraan een opening is aangebracht.

Het vat A. is van onder tot boven in graden verdeeld van 0 tot 5000 opklimmende met 25, het uiteinde van de buis staat op 0.

Om het toestel te laten werken, vult men vat B met water, opent de kraan R en laat vervolgens door middel van de zuigpijp het water in vat A vloeien totdat het het nulpunt bereikt heeft; hierna sluit men de kraan. Men giet vervolgens in vat B de noodige hoeveelheid vloeistof om het onderste gedeelte van buis S steeds onder water te houden; dan plaatst men vat B zòo, dat het niveau onder dat van vat A is. Door kraan R te openen, kan men gemakkelijk het water van A in vat B laten vloeien, hetgeen onmiddellijk ophoudt als men de kraan sluit.

Op de volgende wijze meet men de longwerking:

[p. 135]

Men laat den persoon diep ademhalen; vervolgens voordat de uitademing begint, zet men het mondstuk den persoon aan den mond en opent tezelfder tijd de kraan. De persoon houdt den adem zoo lang mogelijk in en wanneer hij uitademt, houdt de vloeiing op. Dan sluit men dadelijk de kraan. Door het inademen is het water van vat A teruggeloopen in vat B en het cijfer, dat nu door de oppervlakte van het water aangegeven wordt, wijst de hoeveelheid uitgeademde lucht aan.

Dank zij de werking van de zuigpijp geschiedt de uitademing zonder moeite onder invloed van den atmospherischen luchtdruk op den wand van de borstholte.

De lucht, die zich in de long bevindt, vloeit gelijk het water van de zuigpijp en wordt opgenomen door vat A, zoodat de long hierdoor meer volkomen geledigd is, dan door de krachtigste uitademing.

Het toestel, dat ik voor mijn onderzoekingen gebruikt heb, verschilt maar weinig met hetgeen hierboven beschreven is omdat het ook bestaat uit twee vaten A en B; deze zijn van onderen elk voorzien van een buiskoker, welke vereenigd zijn door een caoutchouc buis C.D. (deze komt overeen met de buis SS' van het vorige toestel.) Vat A is van onder tot boven in graden verdeeld van 0 tot 5000 en aan den hals is een caoutchouc buis aangebracht, die door den persoon in questie gebruikt wordt.

Men giet in het toestel 5 L. water waardoor zich 2½ L. in elk vat bevindt, als dit voor de onderzoeking gereed is. Als men het toestel gaat gebruiken, heft men de voorlegger B op, zoodat het vocht in vat A vloeit. Men sluit de kraan R van de buis T en zet vat B weer naast A dat nu tot het nulpunt met lucht gevuld is.

De persoon, met wien de proef gedaan wordt, zet na diep ademgehaald te hebben het mondstuk van buis T aan den mond, dan opent hij kraan R op hetzelfde oogenblik, dat hij de ingeademde lucht door buis T in vat A drijft en sluit die onmiddelijk als hij ophoudt met uitademen.

De oppervlakte van het water in vat A duidt nu de hoeveelheid adem aan.

Mocht de proef, die ik beschreven heb oogenschijnlijk niet nauwkeurig zijn, zij levert door vergelijkende onderzoekingen zeer voldoende uitkomsten. Deze onderzoekingen zijn op de volgende wijze gedaan:

1^o. Meting van het ademhalingsvermogen van een vrouw met corset zooals zij het droeg, toen zij mijn studeerkamer binnentrad en zonder dat zij voorbereid was op de onderzoekingen waartoe zij zich leende (kolom I.)

2^o. Meting van het ademhalingsvermogen van dezelfde persoon, toen het corset stijf aangehaald was. (kolom II.)

3^o. Meting van het ademhalingsvermogen van de vrouw, nadat zij het corset uitgedaan had. (kolom III.)

Om zeker te zijn, dat geen vergissing mogelijk was, werd elke proef driemaal herhaald en kreeg men de volgende uitkomsten.

60% van de personen met wie de proef genomen werd, droegen gemaaktgekochte corsetten, de anderen aangemeten. Bijna van allen was de vorm recht van voren of anders weinig gebogen.

Men vergelijke deze cijfers. Ik vergelijk eerst de cijfers van de eerste kolom met die van de derde, d.w.z. de cijfers verkregen van iemand die een corset draagt, dat volgens haar meening het lichaam slechts los omsluit, met die van iemand, die zonder corset ademhaalt.

Van de 40 gevallen, die hier aangeteekend zijn, heb ik bevonden:

1^o. dat er in negen gevallen geen verschil bestaat tusschen de twee afmetingen van het ademhalingsvermogen.

2^o. dat in elf gevallen de cijfers van de derde kolom kleiner zijn dan die van de eerste. Het verschil is tusschen 105 cM³ en 30 cM³.

3^o. dat in twintig gevallen de cijfers van de derde kolom hooger zijn dan die van de eerste. Het verschil is tusschen 200 cM³ en 10 cM³ is gemiddeld van 65 cM.

Dus ziet men, dat in bijna ¼ van de gevallen het ademhalingsvermogen niet veranderd is en dat in meer dan ¼ van de gevallen de vrouw met corset gemakkelijker kan ademhalen.

De slotsom van deze spirometrische opnamen is dus, zooals te voorzien was, dat het corset invloed uitoefent op de borstkas en het zou afdoende zijn wanneer alle vrouwen een corset droegen, dat expres voor haar gemaakt was of nog eenvoudiger als ieder, die een corset droeg, dat al of niet op maat gemaakt was, het verstandig gebruikte.

Naar Docteur O. Fellowell,

door SNOWA.