De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I. Den Haag, 19 Aug. 1904.

Geachte Redactrice.

Toen ik het antwoord van Schopenhauer op Uwe vraag over het Hiernamaals in het jongste nummer van ‘De Hollandsche Lelie’ gelezen had, kwamen de redeneeringen van de geleerde doctoren van Salamanca mij voor den geest, waarmede zij den wereldontdekker Columbus in den weg traden. In weerwil van alle door hen geopperde bezwaren, hield hij vol aan het bestaan van een land aan de overzijde der groote wateren te gelooven op grond van de enkele aanwijzingen, welke hij had. En hij is niet teleurgesteld.

Ook voor Schopenhauer gelden de woorden van Shakespeare's Hamlet: ‘There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy’. Niet alleen dat er een bovenzinnelijke wereld bestaat is bewezen, maar ook dat er mogelijkheid bestaat om met haar gemeenschap en verkeer te houden. Als men eenmaal de overtuigende bewijzen van eene geestenwereld heeft verkregen, dan mogen we niet alle bedenkingen en bezwaren ontleend aan onze tegenwoordige nog zoo onvolledige kennis der natuur kunnen wegnemen, de onomstootelijkheid der feiten geeft ons echter kracht en grond om te kunnen getuigen van het voortbestaan in eene andere wereld van hen, die ons door den dood zijn ontnomen.... Al de bespiegelingen van wijsgeeren, al de hypothesen van geleerden verdwijnen als sneeuw voor de zon als men het geluk heeft gehad door de ervaring te zijn wijs geworden.

Maar helaas, de traagheid van den mensch weerhoudt hem veelal tot kennis der waarheid te komen. Toen Galileï in 1610 de manen van Jupiter ontdekt had, en de geleerde professoren van Florence uitnoodigde ze met eigen oogen waar te nemen, als ze hem niet wilden gelooven, toen weigerden ze te komen. Zoo gaat het ook nog heden ten dage. Men wil niet zoo makkelijk overtuigd worden van zijn dwaling en vreest daarom het onderzoek, vooral als men er geen belang in stelt.

Het geldt hier geen philosophische kwestie, die alleen door groote denkers is uit te maken. Een ieder, die niet op anderer ervaring wil afgaan, is in de gelegenheid zonder toestellen of instrumenten de bewijzen te verkrijgen van het bestaan eener andere wereld, en wel door de bewoners van die wereld zelven. En wie zal ons beter kunnen inlichten omtrent een land dan zij die het zelf bewonen?

Het is daarom dat ik een ieder, wien het ernst is om van die wereld iets te weten, aanraad, na zich door lezing van degelijke boekwerken^*) te hebben op de hoogte gesteld, met de verworven kennis tot practische beoefening over

*) B.v. E.W. & M.H. Wallis. Handleiding tot de kennis van het Mediumschap en tot Psychische Ontwikkeling 1904.

[p. 123]

te gaan, bij voorkeur onder leiding van een deskundige. Die op dezen weg zoekt, zal gewis den ‘Grooten Vrede’ vinden.

Ik voor mij ben bereid voor zooveel in mijn vermogen is daartoe de behulpzame hand te bieden.

Hoogachtend

A.J. ROTTEVEEL.

Korte Houtstraat, 15a.

II. Den Haag /VIII '04.

Aan Lotos.

Met betrekking tot Uw stukje in de Lelie van 17/VIII '4, waar U de meening van andere lezers en lezeressen over ‘Vrindschap’ vraagt, geef ik U hier mijn ideeën daaromtrent. Vrindschap is een gevoel van sympathie, van zieleverwantschap tusschen twee menschen, meestal ontstaan door het hebben van dezelfde neigingen en denkbeelden. 't Hoogst staat die vrindschap, wanneer ze gegrond is op sympathie tusschen twee edeldenkende menschen, daar waarschijnlijk die vrindschap, de goede daden voortvloeiend uit de goede gedachten, zal vermeerderen. Maar in ieder geval is elk soort vrindschap al is 't ook tusschen dieven of inbrekers, op zich zelf iets moois en goeds, waar die sympathieën ook toe leiden mogen.

U zegt: ‘men legt in vrindschap elkaar alles bloot, men verbergt niets voor elkaar.’ Dit gaat niet geheel op. Er zijn dingen, die men voor zijn vrind juist uit vrindschap verbergen moet. Hier een algemeenen regel voor te geven is niet mogelijk.

Dan vraagt U: ‘wat staat hooger liefde of vrindschap?’ Dit hangt weer van 't soort liefde, van 't soort vrindschap af. Ware liefde is, evenals vrindschap, sympathie en zieleverwantschap, alleen komt daarbij het natuurlijke, zinnelijke gevoel.

Liefde kan dus mijns inziens even hoog staan als vrindschap, de hartstocht, die men bij de vrindschap mist, vermindert de waarde van mooie, zuivere liefde niet, het is een apart gevoel, dat er naast staat.

Ieder heeft zoo zijn eigen denkbeelden omtrent die gevoelsquesties en al is het van gedachten wisselen er over soms zeer nuttig en aangenaam, de beste definities voor zulke zaken vindt men toch door eigen nadenken en ondervinding.

Y.Z.