ingang vinden, die ‘mode’ worden, die en vogue zijn in één woord. En dus, nu de reformkleeding totaal heeft afgedaan, en geen enkele dame die aanspraak maakt op elegantie of goeden smaak, erover denkt zich in zoo'n bespottelijk-geworden worst als een reformjurk te vertoonen, nu begrijp je wel dat tante duizend dooden stierf, bij de voorstelling van Clotilde in een reformzak, op de receptie of 't déjeuner waar heel Den Haag dat ‘meedoet’ haar zou zien en uitlachen. - Daarenboven, Joop heeft van die ouderwetsche deftige familie ‘uit de provincie,’ van die werkelijk-imponeerende oude-dames waarvan 't soort helaas hoe langer hoe meer uitsterft, die zich eenvoudig zoo iets-burgerlijks als een reformzak niet kunnen vóórstellen als vereenigbaar met het type ‘dame.’ Ik weet zeker dat ze bepaald overtuigd zouden zijn, dat Joop een mésalliance deed, door in een familie te komen met zoo'n weinig-gedistingeerde oudste dochter als Clotilde gehuld in een ‘kunstzinnig’ reformtoilet, (waarvoor een van de bovenbedoelde manlijke familieleden van Joop den naam uitvond: net een te nauw geworden nachtjapon, die niet schoon is uitgewasschen; 't was een vuil-beige kleurtje, dat een ‘gekleede japon’ voorstelde)....
- ‘Kan jullie er dan niets aan doen?’ jammerde tante tegen Jetteke en mij. ‘'t Is eenvoudig onmogelijk - on-mo-ge-lijk - dat Clotilde ons allemaal compromitteert door die malligheid.... Ze moet zich voor dézen enkele keer weer kleeden als een fatsoenlijk mensch....’
Daar ging mij, die werkelijk meelijden kreeg met het geval, een lichtstraal op in de duisternis. Ik herinnerde mij dat stukje onlangs in de Lelie van freule de S.L. over Mad: Derwel en haar corsetten. Freule Lohman schreef, dat ze door haar dokter 't adres gekregen had van die dame, en óók dat verscheidene Haagsche doktoren haar aanbevelen. - En ik glimlachte ineens zegebewust, en zei: ‘Tante, wat krijg ik als ik Clotilde tot een corset beweeg?’
‘Wat je maar wilt’ zei tante edelmoedig... ‘Ik zou je eeuwig-dankbaar zijn..... eeuwig....’
En nu zou ik te véél papier noodig hebben als ik je al den omslag en den takt beschreef, waarmee ik aan tafel 't gesprek bracht op corsetten en hygiëne enz. enz. Zoo terloops vertelde ik, dat Madame Derwel op een tentoonstelling van hygiëne is bekroond, gelijk op haar deur staat te lezen, voor haar corsetten. Ik bracht óók 't stukje van freule Lohman ter sprake. (En dat was gevaarlijk, want van die misdadige dame ijst onze feministische Clotilde met deugdzame verontwaardiging.)
En eindelijk sprak ik het ‘grosse Wort gelassen aus’: ‘Maar als je nu eens van onzen eigen dokter hoorde dat hij je zoo'n corset óók durft aanbevelen, zou je 't dan niet voor één keer willen dragen, als je er ons allemaal zoo'n plezier mee doet...’
Ik begrijp nog niet, hoe ik Clotilde zoover kreeg, maar 't einde was dat zij er in toestemde onzen medicus te raadplegen.... Misschien heeft het huwelijk van Elli, en de loffelijke begeerte geen schaduw te werpen op al de weemoedige vreugde van zulke dagen, haar zachter en minder koppig gestemd dan gewoonlijk. Misschien ook is de vrouwelijke ijdelheid in een hoekje van haar oude-vrijstershart ontwaakt, en heeft haar bij den aanblik van al die japonnen-staaltjes, en kanten, en hoeden, die ons aller hart in die dagen vervulden, van lieverlede doen verlangen er eveneens als wij allen ‘op haar best’ uit te zien. - En haar spiegel zal haar wel gezegd hebben dat dit laatste onmogelijk is in een reformjurk. - Ik heb haar ééns betrapt, nadat ze met nijdig-begeerige blikken 't mooie figuurtje van Jetteke had verslonden, dat ze lang, lang in den spiegel staarde, op haar eigen in den reformzak uitstekenden buik, en platte buste....
Hoe dit zij, Clotilde eindigde met te zeggen: ‘Nu ja, als onze dokter het durft aanbevelen, dan zal ik mij voor dezen keer opofferen. Maar ik doe geen onhygiënische dingen. Als 't niet hyginiësch is, doe ik 't niet.’
Natuurlijk vond onze dokter het uitstekend, dat zij een corset bestelde bij Madame Derwel. Ik ben zelve meegeweest met haar naar zijn spreek-uur, en hij zei zoo ongeveer: ‘Als je gemaakte, goedkoope, niet voor je figuur passende corsetten koopt, die je ergens drukken of pijn doen, dan is het absoluut-ongezond, net als te nauwe schoenen, of wat ook dat niet goed past, nooit gezond kan zijn. Maar een goed corset van een éérste corsetière als madame Derwel, naar de nieuwste regelen van hygiëne gemaakt, kan ik je met alle gerustheid aanbevelen, en zal je eerder goed dan kwaad doen. Want nu drukt je heele kleeding op de schouders. En je longen zijn niet van de sterksten! -’
Om kort te gaan, madame Derwel heeft Clotilde een van die snoezige, nieuwerwet-
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd