De historia van den souen wysen meisteren

wo de keiser leth sinen sone in den doet voren vnde de v meyster iosephus verlosede ene

DAr na ollo vor ghescheen is, so wart ouer de leue dyoclesianus des morgens in den doet ghevort. Do quam de vefte meyster Iosephus vnde losede ene myt synen wysen reeden vnde myt dusseme na gheschreuen exempel vnde sede. ¶ Id was een gantz vornemer arste de heth ypocras, den noch alle meystere lauen vnde prysen in syner leere. De hadde enen vrunt de hethe Galienus. De iungelinck was van nature geneghet vp kunst, Do dat Ypocras syn vedder sach, do kreech he enen hath vp em, vnde vruchtede dat he vornemer worde dan he, vnde verborgede alle syne werke vnde kunst vor em, so he alderbest konde vnde mochte. Do kreech de knape gelucke vnde wart een wys arste in korten iaren. Do gheschach yd dat des konynges sone van vngeren, kranck waert. De enboet meyster ypocras dat he to em queme. De meyster nam an sick andere redelike sake, de he vth to richtende hadde, vnde sande synen vedderen galienum dar hen. in der menyn-

[fol. 21r]

ge, dat he meende dat id em misrede, vnde ene dode Do quam de leue galienus yegen vngeren to deme konynge. vnde he wart wol vnde eerlick entfangen. vnde do he des koninges sone besach. do meende he he muste beyde des konynges vnde der konynckynnen water beseen, dat yd em wol gherede. Do he dat nu dede. Do merkede de knape, dat des sones water nene gelykenysse en hadde myt dem vadere. Do verschrak he, vnde nam de konynkynne an een ende, vnde sprak. wes sone is de knape. Se sprak em harde to, vnde meende he muste darumme steruen, dat he mistruwes hadde vp se. He sprack, vrouwe ik byn in enem guden geleyde vnde to troste hijr. ick byn nycht darumme gekamen dat ick steruen wyl. gy moten my groet guth dar to geuen. gheuet my iuwen sege. Do de konnynkynne sach, dat de meyster galienus wolde wedder enwech. Do apenbarde se em de sake, also in bycht, vnde sede wo een hertoge van borgondien were ghekamen to dem konynge, wo yd eer myt em ghegaen was, vnde wo se myt em veruallen were He sprak vrouwe weset iuwer eere seker. Ik wil den knapen erneren. vnde vraghede do de, den dat kund was, wo me in deme lande leuede gewonlijken myt ethende vnde drinkende. Em waert do ghesecht, wo se ryntvlesch eten vnde graue spyse, vnde water drunken. Do galienus de arste wuste wo me in sines vader lande plach to spysende. Do gaf he em ghude spise vnde pleghede em wol na synes vader ghewoenheyt. vnde ghenas do tohant dar na. Do waert galieno van deme konynge groet guth. vnde de koninkynne gaff em ok suluer vnde golt hemelik. he scheyde van dar, vnde quam to sinen vedderen ypocras He vragede em wo id em were gegan. he sede em wo he den

[fol. 21v]

knapen hadde erneert. Do sprack he, so mot syn moder ene lychte vrouwe syn. Dar na ghedachte he stedes dar vp, wo he den knapen mochte doden, dat he nycht vernemer en worde wan he. vnde eens in des meyen wollust sprack he. wy wyllen in mynen gaerden gaen ertberen breken. De leue gallienus sprack vedder gerne. Do se nu in den garden quemen. do sede meyster Ipocras to syneme vedderen gallieno, bucke dy nedder vnde ghewynne vns dat gude crud Dat dede he twye. To dem drudden male sprack he wynne yd vns myt der wortelen. vnde do he sik dar na neghede, do stack he em een mest dorch den rugge, beth dat yd em to dem buke wedder vth ghinck vnde bleff vp der stede doet. Dar na gheschach drade, dat he vyl in ene suke, dat he enen doer loep ghewan, vnde des konde em nemant wandelen, noch he sulues myt alle synen kunsten. Do gynck he suluen vnde leth sick enen touer myt watere vullen, vnde leth in den touer boren hundert boekere, vnde leede een kruut in dat water, dat hadde de crafft, dat een drape waters dar nycht vth een leep. Do keerde he sick yeghen syne iungeren vnde sprack. nemet waer, wo my de rechte goth hefft an ghegrepen vnde my dodet Nu kan ik de kunst also gy nu seen, vnde kan my sulues nycht helpen. Goth de richtet mynes vedderen doet an my, wente leuede he noch, he hulpe my des leuendes, myt des keerde he syck to der want, vnde starff an der stede. Do sprack de meyster to dem keisere, wat hadde gheschadet, off gallienus hadde geleuet, vnde hadde meyster ypocras synes leuendes gheholpen. he sprack. Du hest waer. De meyster sede. Ik segge iuw verwaer, dat iuw also gheschuet, dode gy iuwen sone van rede wegen iuwer vruwen

[fol. 22r]

Denket dar an, wo he iw an der noet wol helpen kan De keyser sprack. dusses dages en steruet he nycht, wente du hest my enen gruet vermaent. De meyster dankede em, vnde scheyde van dar.