Die historie vanden vromen ridder parijs ende van die schone vienna des dolphijns dochtere

¶ Hoe parijs eduwaerde sijnen geselle den lesten brief. ende hoe hij hem beueelt dat hi doch viennen vertroosten woude die welke dat in grooten drucke ende lidene altijt was

[fol. e3r]

ALs aldus paris sijn clachte gedaen hadde screef hi eduwaerde eenen brief hem doende te weten hoe hi so groten verdriet hadde om viennen die geuanghen lach. ende dancte hem seere vau synder goedertierenheit die hi hair bewesen hadde hem biddende dat hi doch haer niet vergeten en woude mer stedeuast helpen ende troosten Voertmeer screef hi hem hoe hi wt melancolien in vremden landen trock. ende dat hi also geen brieue meer en seynde. ende dat hy sijnre niet meer ghewaghen en woude dan ghelijc oft hy doot ware Als eduwairt desen brief ontfangen ende ouerlesen hadde. soe was hi soe vter maten seere bedrueft. dattet niet te segghen en ware. Ende terstont zoe ghinck hi tot paris vader ende moedere ende liet hemlieden den brief lesen. die daeromme soe rouwich waren datse hair sinnen meenden te myssene. Daer na seyt eduwairt der schoonre vienne der welcker dat so leyder tijdinghe was, dat en hadde gedaen het vertroosten van eduwaert. sy ware van rouwe ghestoruen geweest. Sij claechdet ysabeelen segghende na dien datse nemmermeer tijdinghe en verhoepte te hebben van parijs haren lieue. datse willich ende bereet was om steruen. ende nemmermeer en mocht sy op dese werelt genuechte hebben, ende hadde wel gewilt datse doot geweest ware. niet temin ysabeel en hielt niet op van haer te troosten