Een schone historie uan Floris en Blanchefleur

Hoe Floris oorlof nam aen Vader ende Moeder, ende de Reyse om Blanchefleur te soecken.
Het vijfde Capittel.

ALs Floris nu al de waerheydt ghehoort hadde, soo ginck hy nae sijnen Vader, ende seyde: Vader u sal believen my nu oorlof te gheven om Blanchefleur te soecken, want ick gheen ruste hebben en sal, voor al eer ick haer gevonden hebbe. Doen wert de Coninck bedroeft ende vloeckte den dach in den welcken men haer verkochte, ende hadde Blanchefleur wel thien Pont dierder willen weder koopen dan sy verkocht was, hadde hyse weder weten te krijgen. Ende seyde: Floris mijn Soone blijft by my, ick sal u bestellen een schoon Wijf van Edelen ghe-

[fol. B2v]

slachte die met eeren de Croone draghen mach.

Doen seyde Floris, also niet mijn lieve Heere ende Vader, daer en leeft vrouwe ter Werelt, die ick beminne dan Blanchefleur, daerom sal't u believen my oorlof te gheven. Doen sprack de Coninck, dewijle ghy immers wech reysen wilt, soo sal ick u gheven al dat u van noden sal zijn, van kleederen, Paerden, Knechten ende Gheldt.

Waer op Floris antwoorde, Heer Vader het dunckt my best, dat ick reyse ghelijck een Coopman die coopen, ende vercoopen wil. Twaelf Muylen sullen voor my gaen, die drie sal men laden met hoeden, andere drie met gemunte penningen, noch twee met goede kleederen van Zijden, Fluweel, ende Schaerlaecken: ende de ander vier sullen draghen Bont-werc wit ende graeu Ende totten Muylen suldy my doen thien by-loopers, ende



dan suldy my geven twaelf Schilt-knechten die my bewaren, ende een van uwen Drossaten, ende eenen Camerlinck die seer wijs is, ende oock de twee Cooplieden die haer vercochten, want die selve best sullen weten waer syse mochten soecken.

Ende ist dan dat ickse vinde, ende met Schatte coopen mach, dat sal ick u ontbieden, ende dan blijdelijck wederkeeren te Lande.

Als Floris nu aldus ghesproocken hadde, wert sijn Vader seer weenende, ende dede bereyden al dat hy begeerde, gaff hem eenen Tollenaer met costelijcke Zijde seer rijckelijck verciert.

Op dese Tollenaer dede hy sijnen Sone setten, ende dede hem twee vergulde spooren aen doen. Doen gaf hem sijn Moeder eenen gulden Rinck met eenen steen, daer sy wonder af-seyde, en beval hem dat hy dien altoos by hem houden soude, want soo langhe als ghy den Rinck over u hebt, soo en durfdy niet sorghen voor beesten, voor water noch voor vyer: ten mach niet beschadigen man noch wapen, ende die desen Rinck by hem heeft, sal vinde dat hy soeckt in ghestadicheyt. Doen nam Floris den Rinck, ende stack hem aen sijnen vingher ende bedanckte sijn Moeder van so grooter giften. Dus heeft

[fol. B3r]

Floris ten laetsten oorloff genomen, daer groore droefheyt om bedreven wert, besonder van sijn Vader ende Moeder die hem met bedruckter herten driemael kusten, want sy meynden hem niet meer te sien ghelijck oock ghebeurde, want sy hem daer nae noyt meer en saghen.

Aldus vertrock Floris om Blanchefleur te soecken, ende nam voor hem haer te vinden, oft altoos in eensaemheydt te leven, ende niet weder te keeren. Ende reysde met sijn gheselschap nae Nicheen daer de Coop-luyden met Blanchefleur voeren, alwaer sy in korter tijdt met goeder avontuyren quamen, ende namen herberghe tot eenen rijcken Man, daer van als ghenoech was tot hun behoef, soo dat sy daer goede ciere maeckten, maer Floris was al beswaert, peysende altijdt op sijn soete lief, ende sat aende Tafel ende at, maer hy wiste niet of hy broodt oft vleesch ten monde stack, soo dattet de Weerdinne ghewaer wert: ende seyde tot haer man: Heere siet ghy niet hoe droeflijck dat desen Ionck-Heere sit, ende soo dickwils versucht, sittende al in ghepeynsen. Al segghen sy dattet Coop-Lieden zijn, my dunckt dattet ander saecken zijn die sy soecken. Ende den Vrouwe seyde overluydt tot Floris, Ionck-Heere ick heb wel ghemerckt dat ghy alle dese maeltijdt lanck hebt ghegheten met sware gepeynsen, want gy hebt seer luttel verteert ende ghegheten: Ende en ghelijckt niet qualijck van wesen zeden ende manieren, een seer schoone Maghet, die niet langhe gheleden hier was, ende versuchte oock dickwyls seer onsachte, ende sy noemden haer Blanchefleur, ende eens vermaende sy haer Lief dien sy minde ende hiet Floris om den welcken sy verkocht werdt. Als Floris Blanchefleurs naem hoorde noemen, en gaf hy der Vrouwen gheen antwoort, so vol werdt hem sijnen moet, dat hy niet en wist wat hem was. Doen hy nu tot hem selven gekomen was, dede hy langen eenen schoonen vergulden Kop ende seyde tot der Vrouwen, desen Nap, geve ick u om dat ghy my hebt gheseydt die eerste nieuwe mare van Blanchefleur, want ick niet en wist waer ickse soecken soude. Nu sal ick volgen tot Babylonien, alwaer ghy seght datse ghetrocken is, de Weerdinne bedanckte Floris van der giften: ende Floris huyrde een Schip nae Babylonien te varen, ende bestelde al sijn goedt ende knechten daer in, ende zeylden soo langhe dat sy quamen voor een Stadt gheheten Blandas. ende als sy in de Stadt gekomen waren, gingen sy ter herberghen tot eenen rijcken man, aldaer sy wel ghetracteert werden. Als Floris ter tafelen gheseten was, soo sat hy al fantaseerende, peynsende om sijn Lief.

't Welck de Weert merckende, seyde Ionck-Heere, waerom en maeckt ghy gheen goede chiere, miskomt u yet?

Maer Floris sweech stille. Doen seyde de Weert tot Floris: Ionck-Heer ick moet u wat vertellen om u de fantasie te verdrijven. 't Is geleden eenen kleynen tijdt, dat hier Coop-lieden waren eenen nacht, die ick meyne dat uyt Spangien quamen, ende brochten met hen een Ionck-Vrouwe die u wel ghelijck was, die van rouwe niet on mocht eeten noch drincken, ende die by haer saten noemdense Blanchefleur. Doen seyde Floris, Heer Weert, weet ghy hier niet meer af te spreken waer sy wilde als sy van u scheyden? De Weert seyde Ionck-Heere sy trocken nae Babylonien. Doen nam Floris een rooden scharlaken Mantel, ende een schoonen Nap, ende seyde: Heer Weert neemt dese giften die zijn u, ende daer suldy Blanchefleur danck afweten, want sy mijn sinnen in haer bedwanck heeft.

Des den Weert seer blijde was, ende

[fol. B3v]

seyde. Godt laet u dijn Lief sonder sorghe verkrijghen. Als sy alle ghegeten hadden soo gingen sy te ruste, ende des morghens weckte Floris sijnen Camerlinck, hem bevelende dat hy het ander gheselschap op roepen soude, op dat sy aen't reysen waren. Doen gheleyde hem de Weert buyten de Stadt op den rechten padt, soo dat sy quamen aen een Water dat hiet de Serie daer een Brugghe over lagh: Want hy Paerden ende ander goedt hadde, soo en mocht hy over de Brugghe niet. Soo stont aender Brugghen eenen Cypressen stock daer hinck aen eenen Yvooren Hooren, ende soo wie den Veer-Man hebben wilde, dien blies den Hooren, want over het Waeter stondt een plaetse die hiet Mont-folijs. Soo nam Floris den Hooren ende blies datmen het tot Monfolijs hoorde, ende de Veerlieden quamen ende laeden haer Veer-schepen, en de Meester quam met eenen boot, ende nam Floris in de Boot. Als de Meester Floris aldus bedroeft sach staen sprack hy tot hem, Ionck Heer waer wildy varen, ende wat soeckt ghy in dit Landt. Doen seyde Floris, ghy siet dat wy Coop-lieden zijn wy souden gheerne te Babilonien zijn, maer't is nu te spade om voorder te reysen, en hebdy gheen Herberghe hier binnen voor my, en voor ons Peerden?

Doen seyde de Meester, Heere ick heb goede Herberghe maer de oorsake dat ick u aensprack sal ick u segghen.

Ten is booven een vierendeel Iaers niet gheleden, dat hier een Ionck-Vrouwe met my dus overvoer die u seer gelijck was, ende de Lieden noemdense Blanchefleur. Als Floris van haer hoorde gheliet hy hem blyder, ende seyde: Waer voer sy doen sy van u scheyde? Ionck Heer soo ick vernomen hebbe, soo bleef sy te Babylonien binnen.

Ende Floris geliet hem doen blijdelijck maer hy en gaf hem niet te kennen dat hy om Blanchefleur daer was ghekomen, ghelijck hy den anderen ghedaen hadde. Aldus is Floris met sijn gheselschap dien nacht ghebleven by den Man ter Herberghen, ende des morghens bereyden sy hen allen om voort te reysen, doen vraechden Floris den Weert oft hy ghenen goeden vriendt en hadde te Babilonien binnen, diese Herberghen soude, ende hem behulpich ende beradich zijn soude door sijnen wille?

doen seyde de Weerdt jae ick, maer eer ghy te Babilonien komen sult, komdy aen een groot ende wijt water daer een Brugghe over-leyt, ende daer suldy vinden eenen Man aende Brugghe, die den Tol ontfanght van die gheene die daer over gaen willen, den selven Man is mijn groote vriendt, ende heeft binnen der Stadt huysen en Logijs daer hy u wel Herberghen sal, ende noemt mijnen Rinck ende gheeft hem dien tot een teecken, dat ick u aen hem seynde.