Een schone historie uan Floris en Blanchefleur

Hoe Floris met sijn gheselschap binnen Babilonien quam ende van den raet die hem sijnen Weert gaf om Blanchefleur te crijgen
Het seste Capittel.

ALdus is Floris van den Weert ghescheyden, ende is voor-middach op het Water gekomen, daer hem de Weert

[fol. B4r]

af gheseyt hadde, ende vant den Man, ende gaf hem den Rinck die hy wel kende. Ende Floris seyde hem alsoo hem die Weert gheseyt hadde, ende die Man dede Floris leyden metten sijnen ter Herberghen tot sijnen Huyse.

Als Floris des anderen daeghs ginck wandelen ende aensach die groote mooghentheyt van den Admirael, ende die sterckheydt van der Stadt, wert hy half desperaet ende mistroostich, ende seyde tot hem selve: Nu ben ick daer Blanchefleur is, wat batet my nu, ick hebbe onwijsselijck ghedaen, dat ick uyt mijns Vaders Rijck reysde. Ick hadde wel een ander Lief ghekreghen, het is beter dat ick wederom reyse, om alsoo my selven te salveeren. Wien kenne ick hier dien ick mijn saken vertrouwen derf, want wordet den Admirael gheseyt hy sal my doen vanghen, ende dooden. Ick weet oock wel dat om alle het Goudt van den Lande den Admirael Blanchefleur niet wech en sal willen laten voeren, wat soecke ick dan hier? In desen ghepeynse stont Floris tot dat de Weert t'Huys quam, die hem seyde: Vriendt hoe staet ghy dus, miscomt u yet aen de Herberghe dat ick beteren mach? Neen Heere maer Godt laet my soo lange leven dat ick u der eeren dancke die ghy my doet. Maer ick sorghe dat ick qualijck vinden sal die Ware die ick soecke, ende al waer sy oock ghevonden, dat ickse qualijck sal konnen ghekrijghen.

Doen seyde die Waert: Laet ons gaen eten, ende nae den eten sal ick raet vinden nae mijn vermoghen u te helpen. Als sy nu over Maeltijt saten dede Floris eenen Nap halen, ende deden vol wijns schencken, ende het was den selven daer Blanchefleur om verkoft was, daer hy terstont aensagh hoe Paris Helena ontschaeckte.

Doen wert hy seer bedroeft, ende seyde in hem selven: Och oft my Godt gave dat ick met mijn Lief Blanchefleur wech varen mochte, wat blyder dagh soude my dat zijn. Met dien soo liepen hem de Tranen over sijn wanghen, het welck die Weerdinne (Litoris ghenaemt) vernam, ende seyde tot haer Man Daris.

Heere ladt de Tafel op-nemen, want dese Ionck-Heere heeft luttel ghegheten, ende laet ons hem wat vertroosten.

Als die Tafel op-ghedaen was, seyde Daris die Weert: Ionck-Heere wilt my seggen ende openbaren sonder sorgen wat u miscomt, ende ick sal u raden ten besten wat ick mach. Ende die Vrouwe sprack: Heere soo my dunckt aen alle sijn manieren ende zeden die ick aen hem mercke, dat Blanchefleur die hier booven is dat hem die bestaet die hier in ons huys was xv. daghen lanck in grooten rouwe, ende klaeghde dat sy verkocht was om een Ionck-Heer diese minde, des sy dickwijls deerlijck versuchte.

Ende die Admirael kochtse van den Coop-Lieden diese ghekocht hadden te Nicheen, ende woechtse hen thien fout met Gout op: Hierom Heer Daris dese schoonen Ionck-Heer moet een van twee zijn der Ionck-vrouwen broeder oft haer Lief.

Doen hielt Floris sijn Hooft op ende wert seer verblijdt, ende seyde:

Ick ben haer Broeder, ende niet haer Lief: wy hebben een Vader ende een Moeder, ende hy begoste in sijn Tale te verkeeren. Doen seyde Daris, Ionck-Heere behoudelijck uwer eeren, seght de waerheydt, want ghy seght ende wederseght u woorden? Ende ick segge u inder waerheyt zydy om haer uyt-gecomen, soo hebdy sottelijck ghedaen, want wistet den Admirael, hy soude u doen dooden. Heer sprack Floris, ick sal u de waerheyt seg-

[fol. B4v]

ghen: Ick ben des Conincx van Spanghien Soon, ende hebbe lange Blanchefleur ghesocht, die my ghestolen was, ende sonder haer en mach ick niet leven. Aldus moet ghy my raet gheven dat ickse mach verkrijghen, ick sal u weder loonen met soo veel Ghelts als ghy begheert, want ick moetse binnen een Maent hebben, oft ick moet om haren wille sterven. Daris antwoorde: Ionck-Heer dat waer schade dat gy u lief verloort door de Minne van eender Vrouwe. Maer om haer te krijghen en weet ick gheen raet, want alwaer al de Werelt versaemt soo en soudemen den Admirael Blanchefleur niet nemen, want hy is soo machtich dat hy hondert end vijftich Coningen onder sijn macht heeft, ende de Stadt van Babylonien is wijdt ende breet twintich Mijlen, ende de muyren zijn dick ende hooch seventhien stellinghen, ende sijn van sulcke stoff ghemaeckt, datter geen yser op en mach winnen, soo dat oock die van binnen niemandt en ontsien, daer sijn oock costelijck inde Muyren ghemaeckt drie-en dertich stale Poorten, ende daer zijn oock seven C. de grootste toorens die oyt man sach. Die toorens houden seeven hondert Heeren van den meesten van Babylonien, die de Stadt ende Vesten bewaren, ende elck van dese Baroenen oft Heeren is soo machtich dat hy eenen Coninck niet wijcken en soude, dus dunckt my dattet groote sotheyt is, dat ghy dit bestaen hebt. Ende oock in't midden van deser stadt staet een Costelijck Slodt, daer op zijn vier wooninghen, ende op die vierde wooninghe boven hooghe, woont Blanchefleur met xvij. andere Ionck-vrouwen elck in een schoone kostelijcke Camer, waer van de Deuren zijn van Ebben-houte gemaect, dat nimmer meer en verrot, noch met vyer en verbrandt, ende de Vensteren zijn van welrieckende Mirren houte. Ende de Deuren zijn met Goude Lasuer verciert, ende wonderlijcke dinghen staen daer aen ghemaeckt, ende om datter de Ionck-Vrouwen in woonen, so ist geheeten der Ionck-Vrouwen Toren. In't midden van desen Tooren staet een Pilaer van Cristalle, ende daer by springet een Fonteyne totter hoochster Vensteren, ende dan daeltse weder door conduyten, ende aen d'eerste Pylaer staet eenen graet daer de Ionc-Vrouwen af-gaen in des Admiraels Camer, daer hem vierthien daghen lanck alle morghen ende alle avont twee van de Ionckvrouwen dienen als hy opstaet, de een hout de dwale ende d'ander geeft hem water. De Thooren-Wachter is uytter maten fel, soo wie den Tooren ghenaeckte ende hem geen goede redenen seyde, waerom hy daer quame, hy soude hem dooden: daer zijn noch sesthijn mannen seer wreet die de wooninghen van den Tooren bewaren, die nacht noch dach en slapen. Noch is daer een wonderlijck stuck dat waerachtigh is, dat ick u sal vertellen.

Den Admirael is ghewoonlijck alle iaer een Wijf te Trouwen, ende ten eynde vanden Iare onbiedt hy allen sijne Heeren, Princen ende Coninghen van zijnen Rijcke, ende als sy alle vergadert zijn so dede hy die Vrouwe brenghen voor hen allen, ende doet haer het hooft afslaen van eenen Ridder, om datter niemandt anders by en soude slapen.

Dus moet sijn Vrouwe die Eere becoopen met seer grooten rouwe ende doot. Als dit gheschiet is, so doet hy de Ionck-Vrouwen beneden komen van den Toren in eenen Boomgaert, daer koomen die Ionck-Vrouwen al bedruckt: want niemant en begheert de eere om Coninginne te zijn, om de doot diese verwachten nae dat Iaer. Schoone muyren zijn om desen

[fol. C1r]

Boomgaert gemaeckt, van Goude ende van Lasuyre, ende men vint geen vruchten soo goet oft men vinter beter alle het Iaer door in desen Boomgaert. Daer wast Gengebar, Caneel, Groffers, Nagelen, Muscaten, Muscaten-bloemen, ende het isser ghenoechlijck van soeten reucke, ghesanghe, ende alle lieffelijcke bloemen dat een Mensche hem dunckt te wesen in het aertsche Paradijs. In't midden van den Boomgaert staet een Fonteyne, daer boven een Boom altoos bloeyt, daer de Bloemen opstaen van veelderley vruchten, ende alsoo gheringe als den bloeme valt oft daer af-gepluckt wort, so geringe isser een ander weder aen-ghewossen.

Dan gaet den Admirael sitten met sijnen Heeren neffens den Boom, ende dan moeten de Ionck-vrouwen daer passeren elck besonder voor by der Fonteynen, ende als sy daer passeren die Maecht zijn, soo blijft dat Water van der Fonteynen schoon ende klaer, ende die maecht, met blijdtschap keeren. Ende komdt daer yemant voor by die gheen Maecht en is, so wert het water van der Fonteynen dic ende onklaer, ende de Vrouwe wert root als een bloet. Ende dan doet den Admirael de Ionck-Vrouwen weder komen onder den boom die daer gebloeyet staet, ende op wien dat de bloeme valt, die neemt hy voor alle anderen dat iaer tot een wijve, ende doetse met eeren Croonen, maer ten eynde van den iare doet hyse sterven.

Ende isser oock eenige van den Ionck-Vrouwen die hy meest bemint, daer doet hy met Toverye de Bloeme op vallen. Nu schone Ionck-Heere ick en weet geenen soo wijs die hier toe raet geven soude dat ghy Blanchefleur mocht ghecrijgen, want noch binnen een der Maent sal den Admirael sijne Heeren ontbieden om de Feeste te houden van sijnder Bruyloft, ende dan sullen alle de Ionck-Vrouwen voor hem inde Boomgaert komen, ende soo ick gehoort hebbe, so bemint hy Blanchefleur soo seer om haer schoonheyt, dat hyse Trouwen sal, ende houdense sijn leven lanck voor hem, ende den Admirael dunckt den dach te lanck. Och lieve Heer Weert seyde Floris, gheeft my raet wat ick best mach doen, oft ickse openbaerlijck wil eyschen, maer wat ick lijde door haer en sal my niet pijnen, soo verre als zijt vernemen mach, want ick weet wel sy en sal dan kortelijc de doot besuyren ende volghen my nae, ende dan sal haere ziel komen by de mijne Bloemkes lesen in t aertsche Paradijs, ende daer sullen wy dan blijven onse genuchte hanteren. Doen seyde Daris, Jonck-Heere ick sal u geven den besten raet: ghy sult morghen vroegh op staen, ende besien den Thooren ende met uwe voeten meten.

Dan sal u de Tooren-Wachter vragen met felle woorden, wat ghy daer te doen hebt: dan antwoort hem soetelijck ende seght tot hem dat ghy gheerne in u landt sulcken Thooren sout doen maken. Ende als hy u hooren spreken sal van soo groote dinghen sal hy kennisse met u maken, ende sal u nooden te speelen't Schaeck-spel, want hy dat gheerne speelt, maer speelt niet min dan om hondert Bysanten, ende wint ghy, soo gheeft hem sijn gelt weder met den uwen, soo lief als ghy u selven hebt. Ende komt des anderen daegs weder ende settet twee hondert bysanten, ende ten derden dage vier hondert bysanten, ende gevet hem al weder dat gy van hem winnen sult, ende u bygeset gelt daer toe maer uwens Nap en set niet ten speele hy sal begeeren als hy hem siet dat hy daer voor wel soude willen gheven duysent Marck-Gouts: maer en sult hem dien niet verkoopen noch verspelen: Maer bieden hem den Nap te schencken, ende dat hy van u op vrientschappe neme, ende dan sal hy by hem selven peynsen hoe dat hy u dit gheschenck sal mooghen verghelden, ende

[fol. C1v]

dan sal hy u ten lesten alle trouwe ende Manschap sweeren ende helpen u also uyt uwen laste.