De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700

[fol. Mm1v]

Ghesangh Op d'oeffeningh' der neghen Musen.

Stemme. La Duchesse.

CLIO de eerste Sanggodin
Die ick bemin,
Om dat haer oeffeninghen
Den menschs aen bringhen
Baeten, en ghewin.
Al wat ghebeurt moet sy in boecken schryven
Om datter niet, en sou, vergeten blyven,
Van al hun roem, en daeden,
Wetenschap, en const,
Het welck geen menschs can schaeden
Maer een Hemels jonst.
Die 'tweldaet heeft ontfanghen,
Van dees Godin der sanghen
'tBoeck houden is haer last
Dat yder een wel past,

MELPOMENE, de vreught versmaet,
En Leegheyt haet.
Haer naem is te bedieden,
Hoemen moet vlieden,
Een onwetens raedt.
Door nerstigheyt can men, aen wysheyt raecken
Haer hampt, is staedig, treur speelen te maecken
Die, men niet can becommen
Als met aerebeydt.
Waer door sy wilt verblomen
Dat de nerstigheyt
Noodtsaecklyck moet wesen
Daer naer, onthouden, lesen,
'tWelck opent het verstandt,
Soo wort haer const geplant.

THALIA die bemint de vreught
En jonghe jeught.
Sy maeckt hardighe cluchten,
Die vol genuchten
Strecken tot de deught,
Haer oeffeningh, verheught de Sanggodinnen,
Want al haer haerdigheên, verqueckt de sinnen
Waer door sy geeft te kennen,
Dat haer const heeft cracht,
Om druck van 'thert te rennen
Vreught, de pyn versacht,
Men ziet dickwils gebeuren
Dat menschen van hun treuren
Door cluchten syn verlost
Die commen uyt ter borst

EUTERPE met haer pypent riet,
Pypt meenigh Liedt,
Op veel vergaerde toonen
Tis vreught om woonen
Onder haer gebiedt.
Haer pijp gesangh, is speelen op Schalmeyen,
Waer door sy Satan, soude self verleyen
Al haer zoet constigheden
Wordt ons uyt geleyt,
Dat wetenschap, en seden
Noodigh sijn verbreydt.
Als men die heeft vercreghen
Men magh sigh wel beweghen
Tot vreught, en vrolickheyt,
'tWort door EUTERP', geseyt,

[fol. Mm2r]

V.

 

TERPSCHORE die den toon en maet'

 

Op d'Harpe slaet,

 

Sy doet de snaeren roncken

 

Die 'thert doen voncken

 

Door haer vreughde daedt.

 

Den Clavercimbel laet sy geestigh hooren,

 

Door haer ghespel de steenen Sou becooren

 

Als een Amphion dede,

 

Die door snaer-gespel

 

De Borghers hiel in vrede,

 

En in sijn bevel.

 

Soo dat haer waerde conste

 

Is oock een Hemels jonste

 

Door Coninghen gheêrt,

 

Haer konst magh sijn gheleert.

ERATO op een gulde luyt.
Soet haerdigh fluyt.
Haer spel ontrent de Boomen
En Water stroomen
Geeft een schoon geluydt.
En op de veel can sy seer constigh spelen.
Dat aen geen Sanggodinnen can verveelen.
Soo dat haer const op heden
Meenigh feest verciert,
Sy geeft de volle Leden,
Daer men, danst, en swiert.
Haer const verheught de Vrauwen
Die willen Bruylof hauwen,
ERATO moeter sijn
Of anders 'tis maer schyn,

CALLIOPE door d'enxten gloedt
Is opgevoedt.
Waer uyt sy heeft ontfanghen,
De Rym gesanghen,
Als een vruchtbaer goet.
Soo dat haer oeffeningh, is haerdigh singhen
En alles wêt op maet en Rym te bringhen
Sy songh, den strydt der Goden
In een aerdigh Liedt.
Hoe sy voor Tiphon vloden
Wat hun was geschiet.
'tWelck Minerva seer b'haeghde
Die Calliope vraghde!
Om t'hooren andermael,
Haer liedt, en soete tael

URANIA die constigh leert
Wie dat regeert.
De locht met haer ghewemel,
En gansch den Hemel.
Hoe sy draeyt, en keert,
En, hoe, dat Phebus, met sijn gulde straelen
In Tethys schoot; comt savons nederdaelen.
'tGheloopsels der Planeten
Is by haer bekent.
De Sterren af te meten
Hoe de Son haer wendt,
Dat syn haer oeffeninghen,
Waer door sy alle dinghen.
Op maet, heeft onderscheyt
Naer tydts geleghentheyt

POLYMNIA, u waerde daen
Te boven gaen,
Al ander constigheden
En aerscheseden
Die den Mensch neemt aen
Haer redenrycke const, moet sijn gepresen
Om datse geeft het menschelijcke wesen
s'Is als een gulden regen
Die 'tverstandt besproeyt
Waer door dat konst cryght seghen
En, vreughtbaerigh groeyt
Gelyck men kan bemercken,
De redenrycke wercken
Worden ghelauweriert
Daer PEELLAERTS glans nu swiert.

Eert Christus Vendel.