De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700
(1700)–Anoniem Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekamers en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700 in vold, De–
Auteursrechtvrij
[Folio Ll1r]
| |
Stemme, In uwen naem o grooten Koningh!I.
KOmt my te hulp (o) Sangh Godinnen!
Bestraelt met konst myn loome sinnen:
In u bedryf myn penne stiert,
Op dat die uwe oeffeningen,
Nae waerde weer ten toon magh bringen:
Dogh door u hulp met konst gheciert.
II.
CLIO beschrift der helden daeden,
Op dat geen tyt die sou beschaeden,
Of dompelen in Lethes vliet.
Oock laet sy haer geen tyt verrassen,
In d'Hemel Sterr' van Mars t'oppassen,
Wiens eygenschap haer breyn verspiet.
III.
MELPOMENE, haer konst verrighten
Is aerdigh treur'ghe Speelen dighten,
De goed' en quaede tot een leêr.
En wat de tyt haer voorders jonne
Besteet s'in d'oeffeningh der Zonne,
In't speuren van haer kringh en keer.
IV.
THALIA oeffent vreught bedryven,
Met zedeklucht speelen te schryven,
Die't konst gheluyt seer aerdigh slaen,
Dogh sy vermoyt van dese saecken,
Heeft ander stof tot haer vermaecken,
In d'oeff'ninghs eygenschap der maen.
V.
EUTERPE weet 'tghehoir te streelen,
Om een beswaert ghemoet te heelen,
Door 'tpypen spel of soete fluyt:
En voorts als 'sy het spel laet rusten,
Comt Merkuyrs d'Waelsterr' haer verlusten:
Wiens loop sy oeffent en beduyt.
VI.
TERPSICHORE, in aerdigh singen
Oeffent sy sigh, en toon te bringen,
Op 'tHerpe spel, en Clavezyn;
En dan gaet haer vernuft betrachten,
In't speuren d'eygenschap, en krachten
Der foncker Sterre van Jupyn.
VII.
ERATO oeffent konstigh speelen,
Op luyt, en toon ghesnaerde Veelen.
Waer Hymenaeus vreughdigh danst,
Met syn ghetorste vreughde vieren.
Sy siet oock nae den loop of swieren,
Waer Venus Heldre Sterre glanst.
VIII.
POLYMNIA, die neyght om reden,
In luyster spraeck, en fraye zeden
Te Bringen, Want sy staegh betraght,
Om aerdigh d'uyt-spraecks toon te luyst'ren:
Voors weet oock haer vernuft t'onkluystr'en,
'tG'heym van Saturnus aert, en kraght.
IX.
URANIA in 'sHemels cringen,
En loop syn al haer oeffeninghen,
Haer brein stadigh ten Hemel sweeft.
Oock comt sy haer vernuft ontwerren,
In't ondersoeck der vaste Sterren,
Wiens krachten sy te kennen geeft.
X.
IN aerdigheên van konstghedichten
Te sijngen, moet voor niemant swichten
Ons CALLIOPE, die de daên
Haers konst ghesusters komt becroonen,
Met 'tuytten eer en lof'bre toonen,
Die als den Echo weder slaen.
XI.
DIt's dan 'tbedryf der Sangh-goddinnen,
Waer mé ons pronck school der Santinnen,
Nu door haer gunst in konst beklyft:
Oock ons Heer Hooftmans wys bestieren,
Doet die in faem ten Hemel swieren,
Want hy door konst (all' haet) verdryft.
DAELT IN OODTMOEDIGHEYT. |
|