De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700
(1700)–Anoniem Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekamers en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700 in vold, De–
[Folio Bb1r]
| |
Stemme: Al ist dat Mars gheweldt &c.
LOoft t'dryemael dry-getal
Pryst de Sang-goddinnen al
Melt wat yder Musa vierdt
Toont wat yder Maget cierdt.
Tot hun lof dat nu penn' en stemme swierdt:
Want yder is bequaem'
En aen de menschen aengenaem
En geestigh vanden ouden tydt
Ingebracht
Tegen clacht,
Tegen t'wenden
Van ellenden
Waer door alle druck verslydt.
I. Caliope bediet goede Stem.
CALIOPE voor al
Goede stem beduyden zal
Is'er inde weireldt jet
Soeter, als een geestigh Liet.
Als tgesangh door een soete Maeght geschiet?
T'is seker, en gewis,
Een soete keel die helder is
En die een geestigh deuntje singht,
T'droef gemoet,
Veel' versoet;
En doet vluchten
Droeve suchten.
Mits het tot de ziele dringht.
II. Clio bediet Vieringe.
WAt soeckt den mensche meer
Als den roem? of lof, en eer?
CLIO met haer naem bediet
Dat een geestigh Rymer siet
Meer naer eer' ende lof, als anders jet.
Daer om dit Reden Hof
Wort oock geviert met eer en lof.
Vermits het door een milde jonst',
Prijsen geeft
Op dat leeft
Het vermeeren
Van zijn' eeren;
En de soete Rymer-const'.
III. Erato de Liefde.
ERATOS soet belangh
Leert der liefden Minne-sangh
Leert hoe dat een jongh gemoet
Zyn beminde vieren moet.
Tot 'tgeniet van der Trauwen zoetste zoet.
Zy door haer conste geeft
Dat yder door de liefde leeft
In soet' en aengenaeme vreughdt;
Altijt bly,
Altijt vry,
In t'belaeghen
En bejaegen
Van een onverslenste jeughdt.
IV. Thalia Lustighe.
EN zoo ghy voorder siet
Op een ongebonden Liet
Daer een Boere Vryer sucht
Vol van druck, en ongenucht,
Mits hy tracht buyten reyne liefde tucht.
THALIA lacht hem uyt
En met haer cluchten wel beduyt
Dat sy op yder sotte gril,
Scheeren can
Alle Man,
Die de reden
Gaet vertreden
Wanneer dat zy maer en wil.
V. Melpomene Droef zijngende.
MELPOMENE die leerdt
Dat de vreught in droefheydt keert
Als der doffen menschen gaet
Buyten regel, ende maet.
Zoo hy niet wel zijn eygen gaede slaet.
Oock leerdt zy het beleydt
En yver tot wel-sprekentheydt,
En datmen door den aerbeydt moedt
Onbelaen
Overgaen
Tot het stichten
Van Gedichten
En tot 'tgon de conste voedt.
| |
[Folio Bb1v]
| |
VI. Terpsichore Dansende.
TERPSICHORE de Mans
En de Vrauwen door den dans
Zeer verheughdt in het gemoet
Met haer lichte-maete-voet.
Wanneer zy wonder fraeye sprongen doet.
Zy yders ooghen treckt,
En alle fluxe leden weckt
Om toonen een volmaeckte lijf,
Wonder kanp
Wonder rap.
In het treden
Met de schreden
Op een soete maet-bedrijf.
VII. Euterpe Verblijdende
EUTERPES hell' geluydt
Met haer pijp' of soete fluyt,
Ons een aerdigh deuntje speelt
Dat t'gehoor en zinnen streelt
Zoo dat dan niemant zynen tijt verveelt.
Haer oversoete maet
Een yder in het herte gaet
Wanneer zy op haer pype neurdt
Op t'gejuygh
Van haer tuygh
Het verblijden
Bandt het lijden
Daer te vooren wierdt getreurdt
VIII. Polimnia Reden-rijcke
POLIMNIA doet blijck,
Van te wesen reden-rijck.
Aengenaem is reden-swier.
Aen het redelicke dier.
Dat de const' luystert met een Heyligh vier.
Want 'tgonn' de reden uyt
In nette maet, en Rym besluyt;
Dat wort by yder een gheacht,
Vol van eer,
Vol van leer.
Seere stichtigh,
En gewichtigh,
Met een ongemeene cracht.
IX. Urania Hemelsche
URANIA haer selv'
Stelt voor ooghen 'tblauw gewelv
En zy leert dat het is soet
Te betrachten t'hooghste goet
Waer dat eens yder mensche wesen moet
Zy toont hoe zy veracht
De weireldt, en den Hemel acht:
En hoe het teere mensche kindt
Naer t'bejagh
En geclagh;
Naer zijn draven,
En zijn slaven,
Daer alleene ruste vindt.
Alle de Musen tsamen.
Clio op thelden-boeck
doet een zeer nauw ondersoeck.
Treurigh speelt Melpomene:
Cluchtigh speelt Thalia me:
Fluyt Euterp' op d'Harp speelt Tersichore
Eratos veel en luyt
Veel wonder zoete toonen uyt.
Caliope doet Ryme-blijck.
d'Hooghe Sael',
s'Hemels Pael',
Uranie
Siet heel blije
Polimnia Reden-rijck.
Besluyt.
WAer iss'er nogh een mensch
Die met geest en herten-wensch
Het geselschap niet en eerdt
Van die Maeghden zoo geleerdt.
En die niet goede Rymers Lof vermeerdt?
Die t'selve niet en doet
Hy wel een Mommus wesen moet
Of wel een onbedreven lomp
Zonder geest
als een beest
als een Ketter
Met de letter
Of een onbezielde romp.
|
|