De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700

[fol. Aa3r]

Const-ontmoetinghe Op de Const-begroetinge gedaen by de bestierders vande Reden-rijcke Gilde der Weerde drie Santinnen, Gerijmt en Ingedient door Giliame de Dous Chirugijn binnen de Stadt Ypre.

O! Alderhooghsten Godt! die alle dingen stichte
Als in een eenigh Rym, in maet en in ghewichte.
Sticht bidd' ick mynen geest, op dat ick desen dagh
In maet en in gewicht myn Rymen uytten magh.
Die alles heb ghemaeckt soet-stemmigh hier beneden
Verdrijft uyt myn gemoet de nare duysterheden
Op dat ick myn Gedicht voltrecke tuwer eer;
En tot het ooghe-merck; en oock tot onse leer;
De wyse Plato seght de Goddelicke straelen,
Die moeten op den geest der Rymers nederdaelen!
Of noyt en wert'er rym of immer eenigh Dicht,
Tot eenigh ooghe-merck ten vollen wel gesticht.
Homerus 'tgroote licht en Prince der Poëten
En oock Hisiodus die hebben dit geweten

[fol. Aa3v]

 

Jae neffens Pindarus zy hebben all' gheacht,

 

Dat wierdt de Rymer-konst van Gode voortgebracht.

 

Een teecken datt'et al van 'tgonne voor genomen,

 

Om Rymen naer de const, moet vanden Heere komen.

 

Jae Plinius heeft wel uyt-druckelick gheseydt,

 

Dat Godt heeft het begin der Rymen, eerst gheleydt.

 

Oock heeft Diodorus in sijnen tydt geschreven,

 

Dat Godt heeft het begin der Rymen eerst gegeven.

 

En oock heeft Strabo mê naer 'tselve wit gedoelt,

 

En seght dat Cicero het selvigh' heeft gevoelt.

 

'Tbegin van onse tael wanneer het ons sal blycken,

 

Niet weinigh hier en zal der Rymen lof verrycken:

 

Wanneer ick in het cort een yder toonen zal,

 

Dat onse vlaemsche tael is d'oudtste tael van al.

 

Sanderus heeft ons claer en duydelick beschreven

 

Dat onse vlaemsche tael van Adam is gebleven.

 

En (op dien eyghen tydt als menigh' tael begon)

 

Dat onse vlaemsche tael bleef heel te Babilon.

 

En dat all' eygen naem als tot een wonder saecke,

 

Keert in het Heyligh bladt, op onse vlaemsche spraecke

 

Soo toont ons wederom spyt den Romeyn, en Grieck,

 

Den hoogh geleerden boeck van Adrianus Schrieck.

 

Wat ist al groote jonst dat wy Poëten blyven,

 

En in des Heeren tael, ons soete Rymen schryven!

 

Gans vloeybaer, ende plat, dat alle Man verstaet,

 

Soo wel die met de ploegh, als met den degen gaet.

 

Wat ist al eer' voor ons om datt'er is bevonden,

 

Dat onse tael blyft door t'Rymen ongeschonden.

 

En schoon de Fransche tael veel overmoet bedryft

 

Dat onse Vlaemsche tael by goede Rymers blyft.

[fol. Aa4r]

 

Wat een onmeetbre jonst te toonen en te seggen

 

Dat in ons Vlaemsche tael men alles uyt can leggen,

 

En dat wy Redenaers in t'corte nogh in't breê

 

Niet hoeven tot de const het schuym van over zee.

 

Dit zynde vast gestelt, zoo laet ick voorder weten

 

Den oorsprongh en den lof der Rym-konst en Poëten;

 

Hoe wel ick niet en can ten vollen zoo ick meen,

 

Om dat een grooten Boeck daer toe waer' al te cleen.

 

En goede Schryver toont dat op gewisse gronden,

 

Die heerelycke const in Parthen is gevonden.

 

En by Pausanias men wederomme leest

 

Dat seker Oléna den vinder is geweest.

 

Veel ander van Apoll' en van Musaeus schryven:

 

Dogh al het Heydendom dat moet ten onder blyven.

 

Om dat'ter inde schrift met claere woorden staet,

 

Dat Jubal vinder is der sang-const' ende maet.

 

Dogh of dit niet en waer van Jubal aengenomen

 

Mits dit oneygentlick aen hem schynt toe te komen

 

Weet dat ick even wel geen Heydenen voor al

 

In't vinden vande const, de eere geven zal.

 

Want Moises heeft gheleeft meer als dry hondert jaeren

 

Voor dat de Griecksche macht naer Troyen is gevaeren.

 

En eer dat eenigh Grieck aen wie men d'eere geeft,

 

Of wie hy wesen magh als rymer heeft gheleeft.

 

Jae eer den viesen Grieck oyt Troyen heeft beseten,

 

En eer dat eenigh breyn van rymen heeft geweten.

 

Heeft Moises t'Helde-rym begonnen, en volendt:

 

En daerom ist by my voor t'oudtste rym bekent.

 

Dogh schoon of Moises heeft dit eerste rym geschreven

 

En laet de eere niet aen Godt te zijn gegeven.

[fol. Aa4v]

 

Het eerste rym is wel door hem ghemaeckt gheweest

 

Maer door een hoogher cracht van Godes Heyligh Geest

 

Soo dat Polidorus met reden, wil bewijsen,

 

Dat Godt den oorsprongh is der rymen toe te prijsen.

 

Is dit geen lof genoegh? ick bidde weest gedient

 

Met een Hieronimus een Waere Godes vriendt.

 

Die van het Heyligh bladt de soet Gerymde reken,

 

Den lof, en eere komt vol wonder, uyt te spreken.

 

Wat is'er eenigh Rym (soo spreeckt dit groote licht).

 

Zoo deftigh als het gonn' dat Moises heeft gedicht?

 

Wie cander van gelijck den vollen lof verheffen

 

Der Rymen, die wel eer ons David quam te treffen?

 

Die nu soet-aerdigh gaen, dan loopen, inden schijn.

 

Wat cander oyt soo schoon of immers soeter zijn?

 

Waer wasser oyt een Rym in alle weirelds ronden

 

Gewichtigher als 'trym van Salomon gevonden?

 

Wat is'er soeter als het gonne voor ons bleef

 

In een verheven rym, dat Isaias schreef?

 

Zoo spreeckt dit Heyligh Vat: en wil te kennen geven

 

Dat nimmer dese Const ten vollen wort verheven.

 

Om dat de handelingh' der rymers rijdt te Peerd',

 

En ander woorde-const cruypt voete-loos ter eerd.

 

Een Dichter komt van Godt, hy rymer wort gebooren.

 

Dus gaet hy wel te recht by alle wijse vooren.

 

Myn rym-getal is vol, ick wachte t'prijse-lodt;

 

(Een aenge-brengh ter eer) zoo aLLes Can Met goDt.

AL OM EEN