De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700



[Folio V1v]
Liedeken:
Stemme Doodt vanden Koninck van Inglant. I. LAet de schachten van de Swaen, trots de Konst befaemde Griecken In neder duyts vermaen, tot soete thoonen wiecken Om Phoebi top, te clemmen op, daert al besproyt dat liefde groyt Aenghename geuren riecken, met den dauw besproyt Kwil met soete reden, gaen ontleden Der Musen werck en hun perck Soet en schoon, voor konst minners stellen ten thoon Alwaer men speelt, en aerdigh queelt Met soet gheschal, bly en mal Neghen Musen Sang godinnen, vierent soete dal. II. CLIO met een soete maet, is verheught in bly ghedichten En tis alleen haer staet, Historien te stichten MELPOMENE in min en vre, een droeve saeck, loon of vraeck Met Tragedijs tonderrichten, is, al haer vermaeck THALIA beneven, doet erleven Den droeven geest aldermeest Met een clught, en is verheught in bly gheneucht EUTERPE mint, en ondervint Het soet gheluyt, vande fluyt TERPSICHORE is opt dansen en het springhen uyt. III. Prins der dry Santinnen hoort, ERATO haer liere snaren In min en soet accort, haer lof can ick niet sparen CALLIOPE, brenght versen me, die als Musich, heroic Op ses voeten sijn gheketent, t'schynt een Hemelryck En hoe winden wayen, hemlen drayen Hoe sterr en loght, is doorvroght Schemels werck, vertelt URANIA int perck POLYMNI leert, hoemen verkeert In menigh hof, al haer stof Is het drouf met bly te menghen, dus u eere en lof. DAER MIN IS VREDE.