De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700
(1700)–Anoniem Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekamers en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700 in vold, De–
Auteursrechtvrij
[Folio P1v]
| |
I.
T'Is wel een jaer gheleden
Dat ick eens al droomen lagh,
t'Scheen dat ick was getreden
Daer ick all' de Goden sagh
Sy waeren t'saem vergaert
All' even soet van aert,
Een yder was gepaert
Den Disch was wel bewaert
Ick voughde my aen Taefel
T'was de Feeste van PEELLAERT.
II.
DE neghen Sanck-goddinnen
Quamen daer, elck met haer spel,
De vreught die ginck beginnen,
En alles beviel my wel,
Want CLIO voor het eest
Beschreef de blyde Feest
Waer in sy had geweest
Gelyck haer Ampt vereest
En Hymen haeren Soone
Sonck die met een blyden geest.
III.
NAer dat dit was bedreven
Quam EUTERPE met haer' Fluyt
En, soo sy placht te leven,
Trock sy haere pypen uyt:
En met haer soet geschal
Verheughde sy ons al,
En naer dit lief geval
Soo quam daer op de wal
TERPSICHORE met Herp en met
Haer Claversijn Simbal
IV.
SY, naer haer oude leven,
Quam in het geselschap staen,
En ginck haer lyf begheven
Om eens op den dans te gaen
Dit MELPOMEEN vernam
En, als een soete Lam
Sy naer haer, Susters quam
En, met een' drouve pen beschreef
Sy haeren ouden stam
V,
MAer THALIA vol cluchten
Wilde daer in't t'midden sijn,
En tusschen de ghenuchten
Dronck sy somtijdts een glas Wyn:
Doch als een' hupsche Bruyt
Soo quam daer weder uyt
ERATO met haer' luyt
En maeckte meer geluyt
Met haer' viol te saemen als
EUTERPE met haer' Fluyt,
VI.
POLIMNIA quam vooren,
En, gelyck haer ampt vereest
Liet sy haer' wysheyt hooren
Door een redenrycken geest.
URANIA vol staet,
Die s'Hemels loop verstaet,
Quam met een heus gelaet
Doch eer het t'eynde gaet
De zoete CALLIOPE die en quam
Noch niet te laet.
VII.
SY met haer Sanckghedichten
Wiste door een soet geschal
De herten te verlichten
Van my en de Goden al.
Sy waeren nu ghemeen,
Maer elckx bedrijf (soo t'scheen,)
En quam niet over een
MELPOMEEN op de been
Die steldet soo in order dat het
Eenen Hemel scheen
VIII,
SY dansten en sy spronghen,
Yder dede wat sy cost,
Sy speelden, en sy songhen
En het quam al uytter bost
Jupijn was selfs verblijt
En tot Saturni spijt
Wierdt men t'geselschap quijt
Van Momus en de nijt,
Den dagh om noch te droomen en gaf
My geen' voorder tyt.
FRAY DIENER IN REDENS. |
|