|
| |
| |
| |
Antwoorde op de Konst-begroetinghe ghedaen uyt de Konst-Kamer der Weerde Dry Santinnen, Beschreven door Ferdinande Reyniers uyt de naem vande Gilde des H. Gheest Geseyt Annanisten binnen Dixmude.
DAt Godt van Eeuwigheyt gewoont heeft in syn wesen
Is yder een bekent, vindtmen genough te lesen,
Tot dat hy naderhandt den tydt geschaepen heeft,
In welcke nu den mensch dus ongebonden leeft:
En in t'begin van dien heeft hy naer syne lusten
Geschaepen t'hoogh gewelf om eeuwigh in-terusten,
Een wonder hoogh gewelf, een' Hemel soo beroemt,
Met eenen Aerdecloot diemen de Weirelt noemt,
En, als de waerers nu van een ghescheyden waeren,
Geschaepen Son en Maen om d'aerde te bewaeren,
Heeft hy haer boven dien seer loffelyck verciert
Met Boomen, cruyden en soo menigh schoon Ghediert:
Daer naer heeft hy voor t'lest van all' syn wondre saecken
Op desen Aerdecloot een' Mensche willen maecken,
Dien heeft hy naer sijn' will' als Opper-heer eer gestelt,
En, al wat datter was gebroght in sijn bewelt.
| |
| |
Maer, als hy nu den mensch vervulde met het leven,
Naer syn' ghelyckenis heeft hy den geest gegheven,
Dan heeft hy hem gestelt op soo verheven trap
Dat hy hem heeft begaeft met alle wetenschap
Want, midts hy moeste syn den Vader aller menschen,
Heeft Godt hem ingestort al' t'gon' men soude wenschen,
Gelyck het schrift ons leert, bedenckt, begrypt en leest
Al wat ghy lesen cont, noyt isser iet geweest
Noch wesen sal het gon' hy niet en heeft geweten,
Dies was de Rym-konst oock in synen geest geseten,
Schoon sy daer naer noch meer en meer is opgegaen,
Sy was hem ingestort, dat wil ick houden staen.
Wat men van Jubal of van andre comt te lesen,
Sy conden Vaders wel, maer noyt geen oorspronck wesen
Den oorspronck die was Godt die t'al heeft ingestort
In Adam, waerme dit myn deel gesloten wordt:
By dies, dat yder een raedt naer sijn welbehaeghen,
Maer, wie op iemandt el' hier sijne keus wil draeghen
Of wel naer Romen gaen, of t'oude Griecken-landt
Godt heeft het voor hun' tydt aen Adam ingeplant.
De Rym-konst heeft tot haer twee Susteren genomen
Die t'saem op eenen tydt gelyck sijn voort-gekomen,
d'Een' is den soeten sanck, en d'ander' het gespel,
Sy commen over-een, en alles gaet hun wel:
Sy hebben all'-ghelyck een' oorspronck en een Vader
Aengaende den persoon, maer, willen wy wat nader
Een' andren Oorspronck sien waer toe dat dese Const
Adam wierdt ingestort, die Jubal eerst begonst?
Godt heeft dat eerst ghedaen om als, den mensch te dwinghen
Door t'rymen en t'ghespel tot sijnen lof te singhen,
| |
| |
Gelyck, die eenen Bal eerst van het sifte slaet,
Is, op dat die, geraeckt, weer naer sijn Meester gaet.
Dus heeft oock Adam eerst, verlicht, dees' const gevonden
Om dat van dies t'gebruyck naer Godt souw' sijn gesonden,
Op dat, die d'oorspronck is der const, de const souw gaen.
Als oorspronck vanden lof, die hem moet sijn ghedaen.
Dees' const is boven al, seer wonderlick verheven,
Men can geen lof ghenough haer door de penne geven,
Terwyl sy over-al noch gheeft getuyghenis
Dat eerst den lof van Godt door haer gesonghen is.
Doorsouckt al watmen kan, een yder moet bekennen
Dat het waerschynlick is dat d'alder-eerste pennen
Met recht versleten sijn in dees' verheven const
Soo haest alsmen aen Godt den lofsanck heeft begonst
t'Welck emers is gebeurdt in t'eerste vande tijden:
Comt nu tot David eens, een yder moet belijden
Dat all' sijn' sanghen door de Rym-const sijn gestelt,
Die men tot het getal van hondert vyftigh telt.
Gaet voor, en naaer sijn' tijdt, ghy sult altijdt bevinden,
Die Lof-sanck heeft ghemaeckt, dat hy die heeft gaen binden
Naer dees' lofweirde const, een yder naer sijn' tael,
En, waer ghy hoort of leest, dus is het altemael
Wat d'oude Wet bethoont; de Vaders, naer het leven
Van Christus, hebben oock die Conste seer verheven:
Sy hebben oock all' die ghenomen tot een stof
Om te vercondighen Godts Glori Eer en lof.
Den Vader Damasus, ghelyckmen komt te lesen
Wordt inde Roomsche-kerck seer loffelyck gepresen,
Om dat hy naer dees' Const sijn sinnen heeft gestiert.
En wordt den elfsten dagh der twaelfste maendt geviert.
| |
| |
Den Paus Gregorius van soo een Heyligh leven
Heeft oock in sijnen tydt dees' Conste soo verheven,
Dat hy den lof van Godt daer by geschreven heeft,
Die nu noch daeghelicx in onse Kercken leeft:
Wat wil ick voorder gaen, de waere Roomschekercke
Gebruyckt haer om den Godt te loven in sijn' wercken
Ghelijck men over-al noch alle daeghe siet,
Dit is voor my genough, anders en segh ick niet.
Doch haeren lof wil ick noch anders gaen bethoonen,
Als ick den Mensch bemerck in wien sy comt te woonen,
t'Is seker dat een Mensch, die dese konst bemint,
Niet als den anderen tot quaet en is gesint.
Hun geest en sinnen sijn meest tot het goet gedreven:
Een Rym-konst-minnaer is van een saghmoedigh leven:
Geen' sonde wortel vast oyt in sijn herte woont,
Want door sijn' wercken hy maer waere liefd' en thoont.
Een recht Const-minnaer sal altydt de deught beschrijven,
t'Is door dees' Conste dat hy voortbrenght het bedryven
Van menigh vromen Heldt, waer door hy soo veel heeft,
Soo langh de Weirelt staet dat sijnen naeme leeft.
Al watter constigh is moet voor dee's Conste buyghen
Elck, die Const-minnaer is, moet dat met my betuyghen,
Lofweirde Const dan, die ons vande sonden treckt,
Lof WeIrDt, Iae Weert DIe Van 'tbegIn WIerDt opgeWeCkt.
FRAY DIENER IN REDENS.
|
|
Auteursrechtvrij