Helikon. Jaargang 2

[p. 126]

Oude vrijster

In het verstillend licht van vale schemer
werd haar gelaat têerkleurig als ivoor;
aan 't doodsbed was er niemand om te klagen,
een groen gordijn hing, half-verbleekt, er voor.

In d'ouderwetsche kast wat stapels linnen,
tafelgerei en nog veel dingen meer,
keurig gerangschikt op de witte planken,
want orde minde zij vóór alles zeer.

Maar in een lade, alleen, een bundel brieven
- zooals dat past - met blauw lint saamgesnoerd
en het adres was telkens weer hetzelfde
in kantig schrift, maar jong en diep ontroerd.

De stempels waren veertig jaar en ouder
dier brieven uit háár tijd van jeugd en hoop,
dier brieven nog gerangschikt en herlezen
nauwlijks een uur voor haar de dood besloop.

Vic. Reinders