Helikon. Jaargang 2

[p. 96]

De vuurhagedis

Steeds zie 'k hem glippen, hoe lang ook geleden,
Met zijn rood haar en gesperde neusgaten;
Als jongen al vroeg, naar vrouwen verwaten
Glurend met oogen, die hun opgeld deden

Op kermissen en in de avondstraten.
Toen wij nog droomden, met den droom tevreden,
Leerde hij ons, cynisch en onversneden,
Het geil systeem (duid'lijk, ook zonder platen).

Door die herinnering (én toen hij vluchtte
Voor steenen, om zijn uitblinkende kleur,
En op een wagen sprong tot voor zijn deur)
Bouwde 'k voor hem en voor die heete zuchten
Dit klein terrarium, waarin hij veilig
Leeft, door teelt en tint voor de and'ren heilig.

S. Vestdijk