Helikon. Jaargang 2

[p. 95]

Piranesi etst
(Le Carceri Invenzione)¹⁾)

Gothisch dringen zijn kassen door steenblokken,
En van de dubbele oogspoelen windt
Hij trappen tot in 't onmeet'lijke, blind,
Stomp en stoffig, waar ze op zolders stokken;

Het gonst in hem, alsof een reus in wrok en
Wondvrees kromketens om 't eigen vleesch spint;
Marmer en ijzer drijft hij als zijn kind
Uit zich, de korrel fijn van netvliesvlokken;

En heft zich, - kreunt, - en als zijn droge stem in
De holten klinkt, is hij niet meer alleen:
Menschenmieten velen weem'len met hem in
De muren van bastille, tower, kremlin...
Ver buiten zich ziet hij zijn angst versteend, -
De spitse lijnen werpt hij voor zich heen.

S. Vestdijk

1) Etsen van fantastische gevangenisintérieurs.