Helikon. Jaargang 2

[p. 2]

Als de blaren vallen...

De kilte en al de natte blaren
Die zeilen op de najaarswind
Maken mij net als andre jaren
Melancholiek en slechtgezind.

Ik loop onder de kale boomen
Te zinnen op een kwade zet,
Maar 't is er nimmer van gekomen
Ik ben ten slotte toch te nèt.

Ben ik een man voor wilde daden,
Ben ik een revolutieheld,
Die boven op de barricaden
Een stuk of wat klabakken velt?

Het blijft, o zielsrust, maar bij woorden:
Ik kanker op de burgerij
Platonisch, want mijn vaadren hoorden,
Als ik, er lekker warmpjes bij.

Wanneer ik 's avonds de gordijnen
Goed dicht doe en de kachel brandt
Dan voel 'k de opstandigheid verdwijnen,
Als ijs smelt in een warme hand. -

Maar al die vieze bruine blaren,
Die lauwe regen en die wind
Maken mij net als andre jaren
Ietwat humeurig en verblind.

J. Greshoff