Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. Wie sint Jacops broeder wil zijn.DIe hier elende volbouwen wil,
Die stae rasch op, en wandele stil,
Al op des Heeren straeten:
Ghelooue en gedult, doen hem opt swerelts hil,
Des werelts weghen laeten.
Den wech die men hier wandelen moet,
Is vol elende en tegenspoet,
Wilt dit nemen ter herten.
| |
[Folio 105r]
| |
Juicht en vruecht sterft voor den voet,
Tis al droefheyt en smerten.
Dat vleesch verschrickt, suchtet en beeft,
En siet of hem een vyant aencleeft,
Die nae hem heeft verlanghen:
Ist dat daer een blat des booms eens sweeft,
Het meynt, het sy gheuanghen.
Als nu dat vleesch heel ondergaet,
En dat die doot voor ooghen staet,
So blijft den Gheest vry bouen,
En toocht ons daer die weerelt quaet,
Die ons hier heeft bedroghen.
So staet den Pelgrim op dat lant,
En Godt die gheeft hem daer die hant,
Die hem den wech can wijsen:
Gheen ongheluck valt hem aen cant,
Den Gheest die wil hem spijsen.
Dan heft den strijt seer nijdich aen,
Als men sal trecken op die baen,
Der vyanden syn vele:
Vleesch en bloet, vast teghen staen,
Die den Gheest aendoen quele.
Waere den Leytsman niet bereyt,
En wiste om helpen goet bescheyt,
So waert seer haest verloren:
Hy roept, en seyt, claecht my u leyt,
Ghy Goden wtuercoren.
Neempt op u cruyce in allen stont,
Ick hebbe met u een vast verbont,
| |
[Folio 105v]
| |
Daerop wilt stedich bouwen:
Al wort ghy om mijnen name ghewont,
Den strijt sal u niet rouwen.
Ick ben den Wech, en die Duere vry,
Hier en can niemant commen tot my,
Den Vader die moet hem trecken:
So groot ghewelt en is u niet by,
Ten moet voor my verplecken.
Mijn Vader heeft genaede gheoorboort,
En laeten hooren syn heylich woort,
Waermede hy treckt de zijne:
Den Hemel is open, en dHelle ghestoort,
Sijn woort is claer van schijne.
Daeromme zijt stout op mijnen pat,
Die ick u hebbe bereyt, seer plat,
En hebbe u desen gheboden:
Ghelooft ghy aen my, met herten schat,
Dy en sal niet zijn van nooden.
Stelt weereltsche vreese wt den sin,
Begheert gheen goet, noch ijdel ghewin,
Ghy moetet toch al laten:
Lijf en leuen, moet varen hier in,
Twelck heet, hem seluen haten.
Neempt dijner acht, en wel toesiet,
Dat ghy in den loop verdolet niet,
Laet u niet omme trecken:
Een Enghels cleet, den duyuel aenbiet,
Om zijn bedroch te decken.
Hier moet dat herte ghewapent zijn,
| |
[Folio 106r]
| |
Hem wachtende, van boosen schijn,
En hooren sVaders stimme.
Doet ghy dit, so blijft ghy fijn,
Wt synen grooten grimme.
Als ghy schier compt aent laetste ent,
Beginnet eerst, dat swaerst torment,
Met noot, groot, ombeuanghen:
Den wech is glat en onbekent,
Met vier, en water behanghen.
Dan gaet een angst en beuen an,
Dat vleesch wort daer beproeuet dan,
Gheen troost is daer om vinden:
Sonder Godts hant, die daer wel can,
Helpen zijne beminden.
Den Gheest, die is daer wel bereyt,
Niemant hem oock van Godt afscheyt,
Sweert, hongher, noch vier, hem deeren:
Diet cruyce tot teynde op hem leyt,
Sal Godt zijn Rijcke bescheeren.
Die eewighe ruste hier door spruyt,
Eenen dach daer duysent Jaer besluyt,
Dit is dat eewich leuen:
Wat ons de Heere in zijn woort uyt,
Dat sal hy ons vast gheuen.
Eewighe Godt, wy prijsen dy,
Die ons hier hebt door ghenade vry,
Gheleeret dijne name:
Neempt ons in vrede o Heere by,
Door Jhesum Christum. Amen.
|
|