Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp den naeuolghenden thoon. Nu louen wy met eenicheyt,
| |
[Folio 89r]
| |
 Godt den Vader, aller goetheyt,
Die door Christum synen lieuen Soon,
Ons gheeft veel goets, met gauen schoon.
Door hem heeft hy ghemaeckt certeyn,
In den beghin, Hemel en aerde reyn:
Door hem heeft hy int aertsche dal,
Een volck vercoren bouen al.
Dat in hun wort ghebenedijt,
En draecht syn iock taller tijt:
Ghehoorsaem in aller waerheyt,
En compt door hem tot claerheyt.
Salich is hy, die de breede baen,
Der booser wereldt mijt int gaen:
En hem alleen aen Christum meert,
Want Godt syn werck ten besten keert.
Die hier in Christo leuet,
En den boosen wederstreuet:
Siende voor hem tallen tijden,
Die en sal niet ter hellen glijden.
Maer die syn besten niet en doet,
| |
[Folio 89v]
| |
Noch zijn sinnen niet en behoet,
Die wort met sonden beladen,
En compt daer door in schaden.
Nochtans een vroom mensche van aert,
Hoewel dat hy hem hier verwaert:
Die valt en crijcht oock syne quael,
Jae oock des dachs wel seuen mael.
Hoe mach dan eenen blijuen staen?
Die den vleesche den Thoom laet gaen,
En doet nae synen welgheuallen?
Och Godt die moet seer swaerlijck vallen.
Die vallen wt hare cranckheyt,
Verweruen wel bemherticheyt:
Maer sonde doende met opset:
Verdoempt den mensche al besmet.
Het staet seer wel, tis goet en fyn,
Als Christen broeders eens sins syn:
Haren dienst Gode dan wel greyt,
En schickt dien tot der salicheyt.
Die alleene is, en doet gheen goet,
Als hy wandelt nae synen moet:
En als hem ongheluck aengaet,
Heeft hy niemant die hem bystaet.
Maer desen doet wel, ende best,
Die hem in Godts gheboden vest:
In een heylich Ghemeynte hier,
Eyndende syn reyse fier.
Gheen dinck Gode beter behaecht,
Dan als den mensch hem oprecht draecht,
| |
[Folio 90r]
| |
En doet dat goet, vliedende tquaet,
Met een ootmoet, nae Christi raet.
Dit is den vleesche hert en swaer,
Twelck lieuer leeft in lusten daer:
Maer den nieuwen Gheest drijft vast an,
En laet niet af, dewijl hy can.
Als hy nu niet dat boose lijf,
Toelaet synes willens bedrijf:
So lijt den mensche strijt, en pijn,
Dat hy wel mach een Martelaer zijn.
Hy wenschet hem wt der eleynt,
En begheeret syner smerten eynt:
Als een dach Huerer die arbeyt,
Begheert hy synen loon bereyt.
Als Godt dan compt met synen doot,
Neempt hy die Siele wt den noot:
Waerop gheen recht en is om claghen,
Maer altijt meer om danck te draeghen.
VVant wat mocht hem hier lieuer zijn,
Dan die voleynding zijner pijn:
In eewighe ruste leuende bouen,
Om Godt met zijnen Enghelen te louen.
Nu helpt ons oock eewighe Godt,
Dat wy ons schicken tot sdoots lot:
En als wy van hier oock scheyden,
Dat wy met blijschap ons bereyden.
|
|