Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp den nauolghenden thoon. Ghelouet sy den Heere groot,
| |
[Folio 14v]
| |
 Godt Israhel die in desen noot:
Sijn volck versoeckt met ghenaden,
Dat gheuloden was wel beraden:
Die ons vrijt vanden eewighen tooren,
En op recht oock een salich Horen,
Int huys van Dauid vercoren,
Anders wast met ons al verloren.
Dees groote duecht en ghenade,
En compt ons niet wt onsen rade,
Maer is voortijts gheworden condt,
Door der heylighen Propheten mondt:
Door welcken Godt belouet snel,
Hy wou van sonden, doot, en hel,
En van allen vyanden swaer,
Sijn volck verlossen openbaer.
| |
[Folio 15r]
| |
Het is gantsche bermherticheyt,
Die Godt in onse herten spreyt,
Hy toocht en dinckt aen zijn verbont,
Hoe hy met zijnen heylighen mont,
Eenen Eedt hier voortijdts heeft ghesworen,
Eenen man daer toe vercoren,
Onsen Vader Abraham,
Van wiens Zaet ons die salicheyt quam.
Den grondt zijns hertens Godt ontsloot,
Aensiende dees ellende groot,
Daer in die wereldt gheuanghen lach,
Van Sathan gheplaecht nacht en dach:
Och lieue Godt in eewicheyt,
Hoe groot was u bermherticheyt,
Dat ghy belooft die croone altijdt,
Door uwen Sone ghebenedijdt.
Nae dien wy nu verlosset zijn,
Van sonde doot en eewighe pijn,
Soo sullen wy nu vreesen niet,
Den Duyuel die veroordeelt vliet,
Godt wil nu zijn ons Vader by,
Dies wy hem willen alleene vry,
Ons leuen lanck hier in dit pleyn,
Met dienste dienen al ghemeyn.
En ghy mijn lieue kindt seer fyn,
Sult een Propheet des hoochsten syn,
Ghy sult van Godt den Heere goet,
Vercondighen met herten vroet,
En synen wech bereyden wel,
| |
[Folio 15v]
| |
Op dat hem elck wachte snel,
Ghy sult dat volck kennen leeren,
Den eewighen Godt Christum des Heeren.
Ghy sult leeren, op dat elck weet,
Vergheuinghe van syn sondich leet,
Van Godes bermherticheyt,
Door Christo inder eewicheyt:
Dat is een gave groot om louen,
Die ons hier coemt van bouen,
Die Godtheyt Christi schijnt hier zoet,
Ghelijck der Sonnen opganck doet.
Hy is alleen des Vaders schijn,
Die onse herten verlichtet fijn,
Hy heeft ons door zijn groote macht,
Verlost wt duysternisse en nacht,
Daer in wy saten alle ghelijck,
Verdoempt van Sathan in zijn rijck,
Op dat ons voeten nu staende recht,
Den wech der vreden, treden slecht.
O heylighe Drijuuldicheyt
Mijn wtuercoren Christenheyt,
Can niet ghenoechsaem prijsen u,
Dat ghy haer Vader ghenadich nu,
Dijnen eenighen Sone hier gheeft,
Die vanden Duyuel haer verlost heeft,
En oock den heylighen Gheest sent,
Waer door sy Jhesum Christum kent:
|
|