Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een– AuteursrechtvrijOp de wijse. An wasser flussen Babylon, da. Oft op den C XXXVII. Psalm.MAeckt iolijdt den Heere alle landt,
En lofsingt synen name:
Beroemt hem heerlijc aen allen candt,
| |
[Folio 91v]
| |
Spreeckt tzijnder glorij al tsamen,
Hoe wonderlijck Heer, zijn u wercken, en cracht,
U vyanden faelgeeren voor u macht:
U aenbidt oock tgheheel aerdtrijcke,
En het lofsingt uwen name soet:
Comt, en aensiet, hoe teenemael goet,
Sijn Godts wercken alle glijcke.
De Heer is soo wonderlijck ghewis,
Met syne wercken by alleman:
Hy maeckt dat de Zee soo drooghe is,
Datmen droochs voets daer door gaen can:
Dies zijn wy seer in hem verblijdt,
Want hy regneert in eewicheyt,
Met zijn cracht ongheloghen:
Sijn ooghen aensien tvolck alle,
Maer die van hem teenemael afuallen,
Die cunnen hun niet wedrom verhooghen.
Ghy volcken loeft doch onsen Godt,
Laet synen roem verbreydt werden:
Want hy onderhoudt inden noodt,
Onse Siele, hier op eerden:
Hy en laet ons voeten slibberen niet,
Al ist dat hy ons beproeft: siet,
Gelijckmen het Siluer int vier doet:
Int gheuangnis hebt ghy ons ghebraecht,
Ons opgheleyt eenen last onsaecht,
En ons ongheluck vermeerdert,
Ghy laet de menschen menichfoudt,
Met cracht ouer ons hooft varen,
| |
[Folio 92r]
| |
Wy zijn in tvier, en in dwater coudt,
Ghecomen met grooten Scharen:
Maer ghy hebter ons wederom wtgheleydt,
En ons bequickt met vrolijckheyt,
Daerom so wil ick nu gane,
Met brandtoffrandt in het huys dijn,
U mijn beloften betalen fijn,
Daer nae al mijn verlanghen stane.
Alsoo ick mijn lippen heb opghedaen,
En ghesproken met mijnen monde,
In mijnen noodt, dat ick van stondaen,
Gheuen soude, dat u wel monde,
Vett, Brandtoffranden soet,
Vanden ghebranden Rammen goet,
Met Ossen, en Bocken ghepresen:
Comt en hoort, die Godtvreesende zijt,
Ick sal u vertellen met iolijdt,
Wat hy mijn Siel heeft bewesen.
Tot hem riep ick met mijnen mondt,
En prees hem met mijn tonghe fijn,
Dede ick onrecht tot eenigher stondt,
Oft sulcx voorname in therte mijn:
Soo en soude my niet verhooren de Heer,
Mer nu verhoort hy my ras, en seer,
En dat om zijnen name:
Gheloeft sy Godt die mijn bidden goet,
Niet en verworpt, noch zijn goetheyt soet,
Van my niet en keert,Amen.
|
|