Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

[fol. 84v]

Psalm. LVI. Miserere mei Deus quoniam conculcauit.

Is een ghebedt teghen de vyanden, ende tegen hare listighe aenslaghen, ende hoe datmen inden noodt aen Godts woordt hem houden, ende int gelooue niet wanckelbaer en soude worden.

Op de wijse. Es wöl uns Gott gnedig sein. Oft op den LXVII. Psalm.

SYt mijns ghenadich Godt mijn Heer,
De menschen my versincken,
Sy bestrijden my, hoe langer hoe meer,
Om my te benauwen sy dincken:
Mijn vyanden my quellen daglijcx:
Veel isser die my bestrijden:
Maer als ick vreese teenighertijdt,
Soo wil ick tot u loopen,
En vastelijck in u hopen.

Ick wil Godts woordt beroemen coen,

En op Godt wil ick hopen:
Niet vreesen wat my het vleesch can doen,
Dat my soo coemt aenloopen:
Daglijcks mijn woorden verkeeren sy,
En alle hun ghedachten,
Sijn tot mijnder schaed: en op datse my,
Van Godt souden verdrijuen,
Daerom sy oock met my kijuen.

Sy loeren, en verborghen hen,

Op mijn versnen hebben sy achte,

[fol. 85r]

 

Om mijn Siele int verborghen,

 

Tvernielen: en hebben te pachte:

 

Tis schoon al vergheuen hun quade daet,

 

En al wat dat sy voorts stellen,

 

Heer verworpt sulck volck met ongnaedt,

 

Gheheel diep inder Hellen:

 

Mijn dickwils vlieden wilt tellen.

 

 

 

Schudt mijne tranen in uwen sack,

 

En telt die tuwer eeren:

 

Dan sullen mijn vyanden al ghemack,

 

Hun terugghe moeten keeren:

 

Als ick u aenroep inden noodt,

 

Soo beuindt ick voorware,

 

Dat ghy zijt mijn Heer, en mijn Godt,

 

U woordt dat wil ick bewaren,

 

En beroement onder groot Scharen.

 

 

 

Ick wil beroemen des Heeren woordt,

 

En hopen op syne ghenade:

 

Ick en vrees niet: want wat can voort?

 

My eenighe mensche schaden:

 

Ick heb u beloeft, o Heere Godt,

 

Met danckoffrandt te betalen,

 

Want ghy hebt mijn Siel vanden doot,

 

Verlost: dies gheensins met allen,

 

En sal mynen voet niet vallen.

 

 

 

Op dat ick voor Godt wandlen mach,

 

In het licht vanden leuendighen,

 

Dat ick nae de goethertghe vraghen mach,

 

En zijn salicheyt hun vercondighen,

[fol. 85v]

 

En oock inde heerlijcke Ghemeyn,

 

Die daer eeren Godts name:

 

Door synen liefsten Soon alleyn:

 

Synen Gheest houde die al tsamen,

 

In tgheloof, en liefde, Amen.