Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. Ausz tieffer noth. Oft op den C XXX. Psalm.O Heer met myne vyanden vecht,
Bestrijdt die, soo my zijn teghen,
Neemt uwen Schildt, en Helm slecht,
Helpt my: verworptse terdeghe:
U sweerdt ghebruyckt teghen mijn partij,
En spreeckt tot mijnder sielen vry,
U salicheyt die ben ick.
Ghescheyndt moeten sy ter schanden gaen,
Die my staen nae mijn leuen:
Met schanden sy hun vertrecken zaen,
Die tquaet teghen my bedreuen:
Sy worden glijck tstof voor den windt,
Alsse, des Heeren Enghel vindt,
Soo zijn sy haest verdreuen.
| |
[Folio 58v]
| |
Hun wech moet gladt, en doncker zijn,
Laet hun sheeren Enghel veruolghen:
Schadelijcke netten spannen sy fijn,
Mijnder siel eenen cuyl sy doluen:
Onuersiens laet hun commen in noodt,
Hun eyghen nedt moeste brenghen ter doodt,
Dat sy my hadden ghespannen.
Mijn Siel is inden Heer vrolijck,
Van zijn salicheyt ick niet wijcke:
Alle mijn ghebeent eendrachtelijck,
Segt: Heer wie is uws ghelijcke?
dAllendighe die verloste ghy,
Vanden swaren ouerlast vry,
Oock dArmen, vanden Roovers.
Wt nijdt: valsche ghetuyghen staen,
Teghen my, met versierde saken:
Tquaet voor tgoet, sy vergelden gaen,
Om mijn Siel troostloos te maken:
Als sy sieck waren: Ick doen aentrack,
Met ootmoet, en vasten, eenen sack:
En vercreech veel goets vanden Heere.
Ick hebse lief, glijck mynen broeder,
Noch moet ick sulck droefheyt lijden,
Glijck dien af sterft zijn moeder:
In mijn schaed sy hun verblijden:
De lammen en die hinckende vrij,
Om my te beghecken vergadren sy,
En schueren hare cleedren.
| |
[Folio 59r]
| |
Met spotten eten sy asschen broot,
Teghen my knersen sy hun tanden:
Och Heer aensiet mynen noot groot,
Mijn Siel verlost wt hun handen:
Voor de Ghemeynte danck ick u Heer,
En prijs u voor tgroot volck seer,
Verlost my vanden Leeuwen.
Den Loegnaers laet niet blijde zijn:
En die my sonder oorsaeck haten,
Om twist, twedracht, orloghe fijn,
Te maken, sy niet en laten,
En doen hun mondt open ouer my,
En segghen: he, he, en zijn seer bly:
Dit sien wy al te gherne.
Dit siet ghy Heer, drom blijft by my,
Ontwaeckt en aenneemt mijn sake,
En wijst my toe het vonnis vry:
Ouer my niet doen hun wrake,
En laet: noch segghen met moede fel,
He, he, tis al ghewonnen spel,
Ick meyn: wy hebben hem verslonden.
Sy moeten al ter schanden gaen,
Die in mijn quaelckvaert verblijden:
Met schanden die oock becleedt zaen,
Die om mijn onschult, hun verblijden:
Oock salmen den Heer louen te recht,
Midts dat hy soo gunstich is zijn knecht,
Mijn tong loeft u eewlijck Heere.
Eer sy den Vader en den Son. etcetera. 1.
|
|