Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 55v]
| |
Is eene dancksegghinghe, voor alderhanden ghebenedijdinghen, ende gracien, die Godt op daertrijck tot dit lichamelijck leuen gheeft. | |
Op de wijse, vanden eersten, oft XV. Psalm. Maer men moet het leste veersken wederom verhalen.VErblijdt u in Godt ghy oprechten,
Het staet wel datmen hem loue:
De Oprechten, ende die Slechten,
Houden tghen dat sy ghelouen:
Met Herpen, loeft den Heere wel,
Lofsingt hem met des Souters spel,
Met den Soudter van thien snaren,
Soudt ghy synen lof verclaren.
Singt een nieu liet dat hem behaeg al,
Een ghesang van herten reyne:
Maecket goet op tsnaren spel, met gheschal,
Maer niet nae den vleesch onreyne:
Want Godts woordt dat is recht, en goet,
Wie al zijn wercken ghetrouwlijck doet,
En bemindt die rechtuaerdicheyt,
Die houdt zijn Rechten talder teydt.
Daertrijck is vol van dbermherticheyt,
En vande goetheyt des Heeren:
Door dwoort is den Hemel bereyt,
Al den ghenen die daer in keeren:
En alle zijn heyr door zijns Gheests mondt,
In Zee alle wateren vergadren terstondt,
| |
[Folio 56r]
| |
Glijck in een Sluys: sonder sorghen,
Maeckt hy die diepte int verborghen.
De wereldt hun voor Godt soud vreesen snel,
En alle die op daertrijck woonen:
En hun voortaen voor hem schouwen wel,
Want hy en sal niemandt verschoonen.
Want so hou hy spreeckt, soo gheschiet het fyn,
En wat hy ghebiedt dat moet daer zijn:
Hy doet te niete alleene,
Der Heyden raet met eeenen.
Aller Natien aenslach hy verdrijft,
En beledt hare ghedachten:
Maer Godts raet inder eewicheyt blijft,
Noyet en waggelden zijn ghedachten:
Och hoe salich is dat volck ghewis,
Wiens Godt alleen de Heere is,
Die tot zijn erfgnaemen zijn gboren,
En die hy heeft wtuercoren.
Vanden Hemel aensiet de Heer,
Aller menschen kindren op eerden:
Van zijnen Troon die verciert is seer,
Siet hy: watter wt wil werden:
Hun herten al, keert, en weyndt hy,
Aensiet hun doen en laten vry,
Daerom den Coninck niet ghelpen en can,
Sijn groote macht noch eenighe Man.
Eenen Ruese niet verlost en wordt,
Door zijn sterckte, oft crachte:
Der Peerden sterckheyt veracht wordt,
| |
[Folio 56v]
| |
Niet en helpt oock allen hun machte:
Maer dooghen Godts die aensien fier,
Die hem vreesen op eerden hier,
En die op zijn guetheyt wachten,
Die wilt hy bewaren en achten.
Op dat hy hun Siel verlos van den doodt,
En hun in Dieren tijdt spijse:
Want onse Siele die wacht op Godt,
Op dat hy ons hulpe bewyse:
Hy is onsen Schilt, in alle pijn,
Dies ons herte in hem sal zijn,
Verblijdt, en hopen seere,
Op de verlossing des Heeren.
U goetheyt Heer laet ouer ons zijn,
Als wy op u betrouwen:
Maeckt dat wy door u ghnade fijn,
U aensicht moghen aenschouwen:
Want wy hopen op u alleen,
Maeckt dat wy allegader ghemeen,
Prijsen, uwen heylighen name:
Door Ihesum Christum, Amen.
|
|