Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Tegens 'tquaet onverstant, behoort stercke Wijsheyt.

SOcrates zijn Vriendt Euthidemus ten avont Eten genoodt hebbende, stont in 't midden van de Maeltijt Xantippe sijn Vrou gestoort van

[p. 150]

de Tafel op, en na datse haer Man Socrates met veel quade woorden als een onverstandig Mensch had uytgescholden, stoot sy in dat tieren de Tafel met de spijse om: Waer over Euthidemus seer ontstelt wiert: Socrates gants verduldig, seyde: Ey Euthijdeme, waer om ontset gy u so seer? Is het niet gebeurt, dat, als ick onlangs by u ten avont Eten was, dat een van uwe Hennen op de Tafel quam vlieghen? De Glaezen en al wat daer op was, 't onderste boven smijtende? Lijt, en moet gy dat van u Hennen lijden? Waer om ick niet dat van mijn Wijf? Een ander hebbende sekere Gastmael aen-gherecht, begost te Vrou seer te knorren, so datte genoode daer over seer onpatientig wierden: Den Man dat siende, seyde: Ey Vrienden weest goets moets, kondt gy niet een half Uertjen verdragen, 't geen ick nu soo meenigh Iaer heb moeten lijden: Gy weg gaende bent dan van haer Kijven ontslagen, maer echter ick, weet geen eynde.