Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Niet de Wijn, maer de Mensch, niet 't gebruyck, Maer de quade gewoonten zijn te verachten.

EEn Italiaenze Slaef om desselfs Sieckte te cureren, geraden dat hy eenige jonge Duyven soude eten, antwoorde: Hoe soud ick my tot soo kostelijcken Eten stellen, daer als ick levende blijf, ick voorseecker weet, dat my sulckx in toekomende sal mogen gebeuren? Romelus dronck den Wijn soo suynig, dat eenmael een hem toevoegde: Indien alle drinckers waren als ghy, den Wijn wiert goe koop: Neen seyde hy: Zy soude dier worden, want ick drinck so veel my lust, 't geen andere die de macht niet en hebben, nu moeten laeten, om dat haer lust grooter

[p. 143]

als haer vermogen is. Naederhant hebben de Romeynen dit wel ondervonden: Want toen zy eens van de Zarazijnen waren overwonnen, seyden de Soldaten: Als wy geen Wijn hebben, konnen wy niet vechten: Een ander die onder haer was, en den grootsten dronckert niet, seyde: Neen, neen laet ons moet scheppen, want die ons overwonnen hebben, drincken maer Water. Een Koning uyt Italien de dronckenschap seer hatende, seyde veelmael: Men moet Wijn drinckende, Water daer toe doen, of hare twee Kinderen, ongebondentheyt en gramschap komen terstont den beschonckene 'tverstant overweldigen.