Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

[p. 135]

't Verteeren heeft meer swarigheyt als 't winnen:
Het bewaeren is meerder konst als 't verkrijgen.

CHilon siende een Jonghelingh zijn Vaeders Erffenisse seer lichtvaerdig verquisten, seyde: O! Cameraet, dewijl ghy niet en doet 't geen ghy behoort, sal u oock toekomen 't gheen u verdienste zy: Wel aen, weet dan, dewijl het u niet en past so quistagtig te zijn: Sal 'tgoet dat gy nu so weynig acht, u oock hier na veel minder achten. Bion diergelijcke verdoender kennende, sprack van hem: Hy wil dan van de Aerde hier na opgeslockt werden, vermits hy levende hier dagelijckx de Aerde opslockt. Diogenes voorby een verquisters Huys gaende, daer boven de Deur stont: Dit Huys is te Koop: Seyde hy: Dese Man Prophiteert alreede, want indien hy niet en behoeft, hy sal ten minsten als een Debauchant 'tselfde moeten verkoopen, dewijl als hy zijn Maeghe en Beurs qualijck gestelt vint, hem dat sullen doen over-geven. Timotheus zeyde van Aristophontes, dat vermits hy geen versadelijckheyt van Goet had, dat dan oock voor hem om 't selfde te winnen, niet schandelijcks en waer. Epicurus oordeelde keuriger, dat die weynig niet genoeg waer, was niet te versadigen. Amaxagoras gevoelde, dat men in dit Leven seer veel met 't Gelt konde uytwercken, maer dat te winnen so swaer was dan 'twel bewaren: Sulcks vergelijckende by de Kalifen,

[p. 136]

die door Erfgoet Rijck geworden, en de weelde onghewoon sijnde, sich haest weder tot Erfghenaem van een ander om haer overdaet maeckten. Hoewel onderwijl oock seker blijft, dat oft wel licht verkregene Goet, somtijts weynigh wort geacht, evenwel die het met sijn Sweet en groote moeyten wint, sal men veel meer dat sien bewaren en ter deugt ghebruycken, als d' andere: Want die gheleert heeft om het Gout te dienen als een Slaef, moet oock daer Meester van gheworden sijnde, daer over konnen ghebieden als een Heer.