Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Met Vrouwen disputeeren, krijght men slechte Victorie.

SEecker Koningh van Vranckrijck, had seker verbodt op de Vrouwe Kleederen laten uytgaen, waer af by yder veel seggens viel: 't Gebeurde dat in 't Hof van Loraine een Raedts-Heer van Parijs onder eenige Iuffrouwen in geselschap was, sy om sijn aensien, en dat hy oock van een goet humeur was, versochten van hem te weten, waer om men toch soo een bloeyent Rijck als Vranckrijck om so een kleyne beuselingh als de Kleederen waren, in onrust stelde? daer toch wel noodiger dinghen te reformeeren waren: Den Raets-Heer seyde: Dat hy met een goede conscientie mocht segghen, dat de Vrouwen selfs daer oorsaeck van waren, om dat sy soo veelerhande Kleeren maeckten, en Ra-

[p. 121]

batten, Rocken, Mantelkens, Lijven, Voorschooten, Rijch-lijven, Portefrasen, Hulsels, Fleppen, Neersticken en andere lomperyen gebruyckten, waer van gheen eynde was, en waer door de geringe luyden bedorven wierden, en veel andere quade ghevolgen uyt sprooten. De Juffrouwen seyde, dattet Mans selfs waren, die sulckx deden, en de Vrouwen soo dickwils van Kleeren deden veranderen, ende hovaerdig waren als haer Wijven wel geciert, doch afkeerig van haer wierden, als sy niet opgeschickt en waren: Jae seyde den Raedts-Heer, 't is waer, wy en veranderen soo dickwils niet van Broecken: Hier waren de Iuffrouwen geraeckt, maer wisten sig niet te verantwoorden: Een Bejaerde Dame antwoorde voor alle, en seyde: Mijn Heer soo ick het gheweest had die sulckx dede, 'k soud u met de selve Munt betaelt hebben, want wy en verdeelen ons Middel-stuck-werck ommers niet meer dan de Mannen?