Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Tooverye en Bedroch zijn Susters.

EEn Iongman in Hollant die zijn Mantel in een Herberge ontstoolen was, wierde gheraeden dat hy by een Vrouw, die men seyde dat Waerseggen, ende den Duyvel besweeren konde, soude gaen, ghelijck hy dede, gevende haer sijn ongeluck te kennen, sy stelde hem Dach en Uer wederom te komen, ende dat hy dan niet nalatich most sijn te doen 't geen hem van haer mochte bevolen werden: den tijt verscheen, den Ionghman komt, ende sy seght hem dat hy haer souw volghen over al waer sy mochte gaen, 12. stappen van haer af-blijvende, meer noch min, ende als sy stil stont, dat hy 't selve dan oock most doen, maer al-eer sy gingh seyde sy, daer ick eenige teeckenen metten Handen ende het Hooft sal doen, sult ghy een stuck gelts begraven, soo groot als ghy wilt, steeck'et maer simpel in de Aert, 't welck den Ionghman dede, ende als zy

[p. 118]

so samen een keer door de Stad gegaen hadden, quamen sy wederom Thuys, ende sy belaste hem vorder dat hy den navolgende Nacht in sekere Herberge soude gaen sitten, op een Kaemer die aen straet quam, ende waecken aldaer den gantsen Nacht, dog een Venster open latende, want daer door soude hem den Mantel weder in-gheworpen werden, maer sy gheboodt hem voor al stil te wesen, ende niet te raesen, ofte soude by gebreke van dien het gantse beleyt verbrot wesen, doch sy liet hem toe, dat hy yemant tot geselschap soude by hem nemen, 't welck hy dede, ende een Kanne Bier 4. a 5. doen Tappen hebbende, raeckten sy aen 'tSpeelen, kijckende met verlangen na den op-ghestelde Venster, oft den Mantel noch niet en quam ghevlogen, doch te vergeefs, want den Morgen quam aen, ende hy gingh bedroeft nae de Waerseghster, die dien Nacht wel een uer of twee aen de Venster had staen luysteren, watter tusschen haer omgegaen was, ende den Iongman vast verwachtende was, die haer vertelde datten Mantel noch te komen was, daer dese Feexe op uytschoot: Dat sy het wel gevreest had, want de Dieven waren al driemael metten Mantel aen de Venster gheweest, maer toch om datter sulckx en sulcke propoosten ghevallen waren, zijn sy vervaert geweest: En den Jonghman most aldus troosteloos heenen gaen.