Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Toverye en Bedroch is een.

SEkere oude Vrou beter wetende, als de Kinderen die men noch, gelijck als in de voorige superstitieuse tijden plach, als in de Pap te

[p. 99]

geven, datter Tovenaers, Sexen en Kol-rijsters waeren, was daer niemandt die een Venster op 't bovenste van 't Huys dorfde toe doen, midts het seer waeyde, en de Venster open en toe snorde, en oock om dat men op sijn out by-geloofs spelde, dattet boven seer spoockte: Dese oude Vrouw wel wetende datter diverze Vrijsters in Huys waren, daer de Vryers om mochten spoken, ging vrymoedich met een Lantaern naer boven om de voorsz. Venster te sluyten: Als sy op de Solder komt, wort haer de gemelte Lantaerne als met een vlacke handt uyt haer vuyst geslaghen, soo dat sy ter Vensteren uyt vloogh, sonder dat sy wist of sien konde wie het dede: Strackx treed sy evenwel na de Venster: En segt, onaengesien ick geen Lantaerne heb, sal evenwel dese Venster sluyten, en quam so weder in het doncker na beneden by 'tgeselschap: Waer aen men wel dencken mach, dat dit al een Jong lief hebbent Duyvelken moet geweest zijn.