Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Barmharticheyt gaet boven alle deugden, want sy is de bewegelijcke en rechte Liefde.

DAer om plach Phocion te segghen, noch uyt de Kerkcke, noch omtrent den behoef-

[p. 97]

tige, behoort men noyt te scheyden sonder Aelmoessen te doen: Want hoewel Demosthenes een Heyden was, had hy een Christelijck spreecwoort: d'ellendige (niet die door haer eygen versuym en quaet beleyt beroyt worden, maer) die onnosel gebreckigh zijn, acht ick de geluckigste: En d' andere d' ongeluckigste.

SEecker Heer in presentie van een ander afscheydende, wilde den gheenen in wiens Huys zy waeren, een glas Wijn doen tappen; daer op den wegh-gaende Heer seyde, Toeft niet: Den anderen verstaende dat hy seyde: 't Hoeft niet, seyde: Neen mijn Heer, wy moeten eens drincken: Daer op hy weder hervatte Toeft niet: 't Glas gekomen zijnde, vraegde hy oft hy wel verstaen had? Den Huys-heer antwoorde, dat hy verstaen hadde 't Hoeft niet: Maer de rechte antwoort hoorende, wiert daer over gelachen.