Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

[p. 92]

Uyt spot volgt ernst.

TWee Iongmans uyt Brabant Schilders, na Parijs getrocken zijnde, accordeerden met malkander, samen te woonen, te winnen, en te teeren, ende datten langst-levende al 'toverige soude erven: Den een was van Antwerpen, en den anderen van Brussel: 't Gebeurde dat naer eenige wijl groote jalousye onder hun ontstont, want den Antwerpenaer sieck geworden sijnde, so was den Brusselaer seer blijde, hoopende dat sijn Macker haest soude sterven, ende hy al't goet erven, want sy hadden goede progressen met Schilderen ghedaen: Doch tegen alle opinie komt den Antwerpenaer te genesen, ende vermidts den Brusselaer geduerende des selfs sieckte, hem niet oft weynich had komen besoecken; mitsgaders sich by ettelijcke al te wijt in Discoursen hebbende misgaen, 'twelck den Antwerpenaer nu van d' een en d' ander quam te hooren, so was hy op den Brusselaer langen tijt seer onvernoegt, en scheyde hem sommige dagen van hem, willende niet van hem hooren: 't Gebeurde datten Brusselaer sieck wiert, ende in een lang-duerige Kranckheyt 't Bed houdende, soo quam den Antwerpenaer hem nu oock niet besoecken: Doch den selven maeckte een Klucht in de navolgende wijse: Men dede een gerucht door Parijs loopen, datten Brusselaer van sijn sieckte was gestorven, en om dit den Antwerpenaer te beter te doen gelooven, stelde men een Begraeffenis aen, te weten, men

[p. 93]

nam d' occasie waer datter een ander Schilder van slechte conditie was gestorven, en desen dede men in des Brusselaers Huys brengen; Alle 'tGilde wiert daer mede genoot, en sy wisten van de Potze: Maer den Antwerpenaer wiert genoot, quansuys als of syn Macker doot was, en om datten selven niet en soude 't Bedroch mercken, so noode men hem tegen 4. uren, en sy gaan ten 3. uren met het Lijck uyt 't Huys, sulckx dat den Antwerpenaer te laet quam, en 't Lijck in de Kerck volghende, daer quam, als men dat vast in het Graf neder liet: Die voor aen gingh bestraften hem dat hy so laet quam, als niet op sijn tijt gepast hebbende, en seyden: Gy bent van de naeste Vrienden, en hoort voor te gaen, en nu komt gy eerst, &c. Maar hy verexcuseerden hem, dat hy een uyr te laet was genoot: Ende siende voorts na de Kiste, sach dat de selve seer groot was, vraegden derhalven, aengesien sijn Macker een kleen Persoon was, waer om men soo langhen Kist had ghenomen? Men contenteerde hem met, dat men geen ander had konnen gereed krijgen: En dus gaet de Staçije weder na Huys, daer in de Zale een groote Maeltijdt was bereyt; En den Antwerpenaer als Erfghenaem van alles in 't midden geseten zijnde, so begonde hy te commanderen, en seyde eyndeling, als hy sach datter so veel onkosten waren gedaen: Messieurs, ick drage hier geen kennis af, die dit bestelt heeft macht betaelen, &c. Maar sy en wachten niet lang die hier op toegeleyt hadden; want neffens hem sat een Schilder, die seer aerdig kost spre-

[p. 94]

ken, als of het uyt een Kelder ware voort-gekomen, oft ergens uyt een andere Camer gesproken wierde: Boven dien, alst nu avont was, had hem den Brusselaer die men hem wijs had gemaeckt dat doot was, en daer hy meende mede te Begraeffenis had gheweest, naeckt op 't boven-lijf met Meel bestooven, en als een Geest gants bleeck toegestelt: En dese in de Camer komende, liet sich sien, doch keerde strackx weer te ruch; en doen begost die neffens hem sat, als met een hollen stemme te ageeren, als oft den Geest van den Brusselaer was: Hem verwijtende, dat hy hem dese schande dede, van de Maeltijt niet te willen betalen, daer hy al sijn goet Erfde, dat hy hem noyt ongeplaegt sou laten, en nacht en dach verstooren, so hy yemant een stuyver daer van liet betaelen, met meer andere redenen: Hier over den Antwerpenaer seer ontstelt en verschrict wordende, en siende na 'tgeselchap dat aen Tafel sat, hun nerghens mede bekommerden, als die de schelmerye wel verstonden, soo seyde hy: Wel Messieurs, siet gy niet, hoort gy niet? Daer op d' and're seyden: Neen: Doen begost hy haer te seggen wat hy hoorde en sach: En behielt daer een diepe impressie van: Sy lachten om hem; En scheyden naer middernacht. Toch al wast datten Brusselaer hem den volgenden dach quam bespotten, soo evenwel, vonden zy haer seer bedrogen, want den Antwerpenaer was geheel slecht geworden, en is altoos so gebleven van den schrick, die dese lichtvaerdighe Maets om een Pots hadden aengerecht.