Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Ruym van Tong en los van Handen, doet de Enden wel verbranden.

COningh François van Vranckrijck had van seker Parlament een President, die altoos seer hoogdravende van stijl en op-spraeck was: Eenmael komt hy tot den Koningh, en begint met een verheven stem als van een deftige saeck te Harangueren, seggende, naer dat hy van de

[p. 85]

Justitie gesproken had: Sire, de Vroomste des Weerelts, ick hebbe voor u doen maecken een Drie-kanten schoone Steene Galge, aen yder hoeck van de selve sult ghy bequamelijck vier Menschen konnen op-hangen. Den Koning wel siende dat hier wat uyt te begrijpen was, antwoorde hem: Nu wel aen, siet wel toe dat ghy u so draegt, dat dese Galge niet voor u en zy, op dat ghy niet en bevint datse om te hangen al te gemackelijck is.