Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

│In Me │moria Aeterna erit │Justus.│

HEt was seer belachelijck als men op een plaets aen een Schoor-steen sach, eerst in d' eene Hoeck ter zijde: In Me en in 't midden Moria Aeterna erit, en om den lesten hoeck Justus: Dat, als men d' eerste twee hoecken had gelezen, soude verstaen sijn geworden: In my is een eeuwige sotheyt: Maer alles na malkander gelezen, was het: De gedachtenis der rechtvaerdighen sal eeuwich dueren.

Een Franse Juffrou op straet bejegent van een Landts-knecht, en gegroet: Seyde: Gy en

[p. 76]

bent den rechten Lans-knecht niet: Waer op de andere beter hoopende, als de geen die al wat veel Bloets achter d' ooren hadde: Betoonde daer na door 't Houlijck met haer, dat de waerheyt doenmaels gespaert was.