Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Dit en is de hedendaegze practijck niet.

VErmidts Diogenes om sijn armoede niets en schafte, niemant te gast noode, en desweghen luttel onkosten dede: Begost hy sich oock daer om te meer van het geselschap der Menschen af te houden: Doch langsaem zijnde, was hy altoos scherp in 't antwoorden; waer door hy wel de waerheyt veeltijdts seyde, maer ut veritas odium parit, by veele in grooten haet

[p. 74]

geraeckte: Alleen de doorluchtigste van verstant, beminden hem om sijn ronde Woorden, by veele so weynich gebruyckt. Veele geloofden echter dat hy om sijn armoede honger leet: Want hy selfs vertelden eens, dat hy in sijn Hutteken een Muys van de Solder sach af-komen, dan te vergeefs, want hy socht Spijs daer niet en was: Diogenes de vlijticheyt van dit Beesjen aen-siende: Bedacht in sich selfs met een vrolijck gemoet: Desen Muys heeft immers niets van noode de Brasseryen van Athenen: Hy soeckt na 't geene hem noodich is? Wat staet u Diogenes hier op te letten? Dat ghy met dese Speel-maeltijt en Nacht-slempers u nimmer en vermengt, indien gy niet schuldich en wilt zijn onder de Brassers gerekent te worden. Hy sach daer na een rijcken Vreck in wellusticheyt vervallen: O! ellendige seyde hy: weet gy niet datter noyt tijrannye aen sijn selfs noch aen andere ghebruyckt wert, als daer goet-middelen zijn? Anaximenes t' zijnen Huyze (die sijn schuld niet konde betalen) ettelijcke Kruycken Wijn doende dragen; vraegden Diogenes, tot wien dese gebragt wierden? Den Knecht noemde sijn Heer: En schaemt hy hem niet seyde Diogenes, tot hem te nemen de geen die hem niet kennen noch eygen zijn? Hypseius seyde: Niet de armoede maer de ongerechtigheyt is te

[p. 75]

vlieden: Want onder duysenden siet ghy niet een liefhebber tot armoede, maer veel duysent beminnaers van bedroch: En yemand stervende, sal men veel eer bewijsen dat hy rijck van goet, als wel-doende en oprecht zy gheweest. Daer om seyde Ariston de armoede is de Lantaerne waer by men alle qualen bespeurt. En Aristoteles loochende niet datte armen veel behoefden; maer de rijcke seyde hy, behoefden alles. Aristonymus seyde, datte arme waeren als de gheen die langst de Zee-strandt voeren: Maer de rijcke, als die in 't diepste in de holle Baren mosten tobbelen: Uytte Armoede kost men licht, maer uyt de Rijckdom seer swaerlijck geraken.