Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Waer quaet worden Wijsheyt, berou quam noyt te laet.

SOmmige verwonderden haer, dat Socrates hem niet verstoorde, wanneer op seeckere plaets quaet van hem gheseyt wiert: En dat hy alleen maer op dit seyde: Dit quaet segghen en raeckt my niet, noch ten treft oock niet aen mijn ghe-

[p. 66]

moet, om dat ick die woorden niet en achte. Invoegen men daer uyt wel konde afmeeten, dat Socrates niet en was van sommige deser Weerelt, die haer over 't minste woort geraeckt voelende, geen Gal konnen binnen houden: De oorsaeck veeltijts sijnde, om datse niet veel Eers en hebben: En daer om poogen sy het weynige van Eerlijckheyt dat sy meenen te besitten, heftig te bewaren: En stellen vast mette Bedelaers, wy hebben niet veel, wy en moghen oock niet veel verliesen, &c.