Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Gecken seggen oock wel de waerheyt.

EEn Heer by den ander te gast genoot, siende den Knecht af en aen gaen, van de welc-

[p. 39]

ke hy had gehoort, dat men van hem alles, sonder quaet te worden, segghen mocht wat men wilde: Begost hem soo wat te tornen, en met een Vrijster daer wat aen was, te quellen; waer op desen als aen sijn gemoet geraeckt, seyde: Dat gy swijgt en weet gy niet, en 't gunt gy niet weet, swijgt ghy: Had gy geen gelt, ghy waert een Nar, al u Wijsheyt bestaet in goet, &c. Als daer naer de Wijn wat hooger begost te klimmen; En dat dese Heer in colera tot sijn Vrou seyde, als sijn Kint om te Suygen daer was gebracht, om dat hem de Muts niet wel en stont: Waer om nu met dit Duyvels Kint hier? Sach de Vrou beschaemt: En de Knecht daer by zijnde; voegde daer op: Den Duyvel sal u hier voor geen Nieu-jaer schencken, dat ghy u Kint tot het zijne, en dien-volgens hem voor een Overspeelder uyt-maeckt.